Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Państwo rzymskie istniało praktycznie przez XIII wieków, będąc przez ten czas wielokrotnie czynnikiem nadającym bieg historii. Postanowiłem więc, że historię starożytnego Rzymu opowiadać będę w poszczególnych artykułach niżej zawartych, które niekoniecznie zawsze dotyczyć będą Wiecznego Miasta.
Zachęcam do podsyłania artykułów oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Węgry nie są krajem, które w świadomości przeciętnego Europejczyka kojarzą się z rzymskim Imperium i zabytkami starożytności. Jednak cała zachodnia część Węgier, na prawym brzegu Dunaju była od czasów panowania Augusta aż do IV – V w. pod panowaniem rzymskim, w składzie prowincji Panonia.
Kaligula jest szczególnie ważnym władcą dla badań nad opisami wyglądu cesarzy w pracach Swetoniusza, gdyż jego ciało miało dobitnie odzwierciedlać naturę cesarza. Cechy usposobienia władcy (np. lubieżność i szaleństwo) miały być nie tylko uwidocznione poprzez konkretne wydarzenia z jego życia, ale i przejawiać się w jego wyglądzie (Swet. Kal. 50.1-3).
W historii rzymskiej armii falanga nie była niczym nowym. System ten został przejęty od Etrusków w wczesnym okresie istnienia Rzymu. W czasie drugiej wojny z Samnitami objawiły się największe wady tego szyku a mianowicie brak jej manewrowości. Rzymianie zdecydowali się odejść od falangi po haniebnej bitwie w Wąwozie Kaudyńskim, na rzecz szyku manipularnego.
Inflacja nie jest problemem czasów współczesnych. Spadająca wartość pieniądza jest jednym z czynników oddziaływających niekorzystnie na postępujący wzrost cen, co z kolei prowadzi do destabilizacji gospodarki i niepokojów społecznych. Jak się okazuje, z podobnymi problemami mierzyć musieli się już antyczni Rzymianie.
Dzięki transformacjom w rzymskiej administracji, których dokonał Oktawian August za swojego panowania, imperium rzymskie mogło cieszyć się dwoma stuleciami relatywnego spokoju i dobrobytu, powszechnie znanego jako Pax Romana – „pokój rzymski”. Wielu historyków określa II wiek n.e jako złoty wiek imperium, ale nie do końca był to czas, który sprzyjałby każdemu, a zwłaszcza jeśli chodzi o władzę.
Jednym z bardziej znanych wydarzeń w historii ludzkości, jest bez wątpienia ukrzyżowanie Jezusa Chrystusa na początku lat trzydziestych I wieku n.e. Z tego powodu wraz z rozwojem kinematografii, powstało wiele dzieł mających ukazać życie Chrystusa: jego narodziny, nauczanie, śmierć i zmartwychwstanie. W większości tych dzieł ukazani są żołnierze rzymscy, a konkretnie – legioniści, którzy przez większość czasu występują jedynie jako tło.
Na Ukrainie znaleźć możemy pozostałości po obecności antycznych Rzymian, jak i dowody na zażyłe kontakty handlowe z ludami zamieszkującymi stepy ukraińskie – Sarmatów czy Scytów. Jednym z najbardziej obfitych w rzymskie znaleziska jest Półwysep Krymski.
Jak powszechnie wiadomo, kobieta w starożytnym Rzymie miała bardzo ograniczone prawa, jednak jej pozycja społeczna była znacznie silniejsza niż Greczynek. Mimo to, nadal pozostawała całkowicie zależna od mężczyzn – najpierw ojca, a później męża. Manus, czyli przechodzenie żony pod władzę męża, było ściśle powiązane z instytucją małżeństwa. Jeśli łączymy pojęcia małżeństwa i manus, wymaga to szerszego wyjaśnienia.
Zapraszam do przeczytania fragmentu prologu najnowszej książki: „Zdrajca” – kolejnej fascynującej żołnierskiej opowieści Gerainta Jonesa. Wydawcą pozycji jest Dom Wydawniczy REBIS.
Wraz z rozrostem państwa rzymskiego oraz powstaniem prawdziwego pieniądza, Rzymianie zaczęli dostrzegać, jak ważną rolę pełnią monety, poza funkcją płatniczą. Możliwość umieszczania na awersie lub rewersie inicjałów oraz wizerunków/symboli umożliwiało politykom oraz cesarzom oddziaływanie na masy społeczne. W końcu każdemu mieszkańcowi państwa rzymskiego zależało na posiadaniu pieniędzy, które pośrednio były także nośnikiem informacji i sposobem propagandy.
