Rzymskie skarbonki
Niemal każde dziecko uczyło się trudnej sztuki oszczędzania na przykładzie skarbonek. Przybierają one rozmaite kształty i rozmiary – ta najbardziej znana to poczciwa „świnka skarbonka”.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Państwo rzymskie istniało praktycznie przez XIII wieków, będąc przez ten czas wielokrotnie czynnikiem nadającym bieg historii. Postanowiłem więc, że historię starożytnego Rzymu opowiadać będę w poszczególnych artykułach niżej zawartych, które niekoniecznie zawsze dotyczyć będą Wiecznego Miasta.
Zachęcam do podsyłania artykułów oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Niemal każde dziecko uczyło się trudnej sztuki oszczędzania na przykładzie skarbonek. Przybierają one rozmaite kształty i rozmiary – ta najbardziej znana to poczciwa „świnka skarbonka”.
Irlandia w czasach antycznych przez Rzymian nazywana była Hibernią (od wyrazu hibernus – „zimowy”). Rzymianie kontakt handlowy z mieszkańcami wyspy mieli na pewno. Pytanie jakie się jednak nasuwa to: co wiedzieli o „Zielonej Wyspie” oraz czy rzymski legionista pojawił się na wybrzeżu irlandzkim?
Regularnie, co jakiś czas otrzymujemy informację o odkryciu antycznych zabytków, w tym tych, które datowane są na czasy rzymskie. Widzimy zdjęcia ukazujące mozaiki ukryte kilka metrów poniżej drogi, chodnika czy obecnego poziomu gruntu. Jak to możliwe?
„Uczta Trymalchiona” (Cena Trimalchionis) to zachowany fragment powieści rzymskiej „Satyrykon” (Satyricon), która w sposób prześmiewczy i realistyczny ukazuje społeczeństwo rzymskie z połowy I wieku n.e. Sam utwór zachował się jedynie fragmentarycznie, a po dziś dzień trwają spory co do jego autorstwa.
Morze Bałtyckie nie jest mocno oddalone od byłego teatru rzymskich kampanii wojennych i wypraw badawczych. Jak Rzymianie wyobrażali sobie jego położenie i wybrzeża? Czy wpłynęli kiedykolwiek na akwen nad którym leży obecna Polska?
Najbardziej znanymi umocnieniami rzymskimi są fortyfikacje graniczne w Europie, jak wał Hadriana i Antonina w Brytanii, limes górnogermańsko-retycki w południowych Niemczech, limes dolnogermański nad Renem w dzisiejszych Niemczech i Holandii. Nad Dunajem istniał Limes Sarmaticus, umocnienia graniczne budowano również w Dacji i na Krymie.
Ammianus Marcellinus, autor dzieła Dzieje rzymskie (łac. Res gestae), dzięki któremu bardzo dobrze znamy historię Imperium Rzymskiego w latach 353-378 n.e., pełniąc wiele funkcji państwowych i będąc uczestnikiem tak znaczących wydarzeń ówczesnego świata, jak oblężenie Amidy i wyprawa na Ktezyfont cesarza Juliana Apostaty, nie poprzestał w swoim dziele tylko na opisie tego typu wydarzeń wojskowo-politycznych.
Zespół stresu pourazowego (PTSD) jest psychicznym zaburzeniem, które występuje po intensywnym stresie (wywołanym traumatycznym wydarzeniem, zagrożeniem życia lub zabiciem innej osoby), a który nie jest możliwy do przyswojenia przez daną osobę. Czy na taki stres pourazowy mogli cierpieć rzymscy żołnierze walczący w starożytności?
Mianem „ostatniego Rzymianina” określano w historii najczęściej dowódcę w ostatniej znaczącej wygranej bitwie w historii Imperium Rzymskiego, na polach Katalaunijskich w 451 r. n.e. – Flawiusza Aecjusza.
Grecy nauczyli Rzymian nie tylko filozofii, ale także biesiadowania. Greckie sympozjony były naśladowane przez rzymskie elity, a stoły wprost uginały się pod potrawami, których przepych możemy poznać choćby dzięki zachowanej książce kucharskiej Apicjusza.