Ta strona nie może być wyświetlana w ramkach

Przejdź do strony

Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.

Sprawa Publiusza Sestiusza

Ten wpis dostępny jest także w języku: angielski (English)

Śmierć Klodiusza
Śmierć Klodiusza

W końcowym okresie istnienia Republiki Rzymskiej przemoc stała się nieodłącznym elementem polityki. W omawianym okresie odpowiadali za nią głównie Publiusz Klodiusz i Tytus Milo. Jednak oprócz nich swoją rolę odegrał w walkach na ulicach inny polityk – Publiusz Sestiusz.

Sestiusz urodził się w latach 90 I wieku p.n.e. Swój pierwszy urząd publiczny objął w 68 p.n.e., kiedy to został wybrany trybunem. W następnych latach kontynuował swoją karierę, zostając w 63 roku p.n.e. kwestorem. W tym roku Sestiusz nawiązał bliską współpracę z Cyceronem i zaczął dla niego szpiegować Gajusza Antoniusza podejrzewanego o współpracę z Katyliną. Cyceron tak bardzo cenił jego zasługi na tym polu, że wspomniał o nim w swojej przemowie z 8 listopada (określił go w niej jako „wspaniałego młodego człowieka”). Kiedy po pokonaniu Katyliny Antoniusz udał się do Macedonii, Sestiusz podążył za nim. Powrócił dopiero 60 roku p.n.e.

Do polityki wrócił dwa lata później – 10 grudnia objął urząd trybuna. Jednym z jego pierwszych działań było przedstawienie projektu przywrócenia Cycerona z wygnania, coraz jeszcze zyskało mu przychylność oratora. To właśnie wtedy zaangażował się w walki na ulicach. Publiusz Klodiusz – który bardzo skorzystał na wygnaniu Cycerona – próbował powstrzymać ułaskawienie Cycerona. W tym celu na czele grupy gladiatorów 23 stycznia zaatakował Zgromadzenie Ludowe – zanim było ono w stanie zaakceptować wniosek. Aby powstrzymać dalsze akty agresji ze strony Klodiusza Pompejusz nakazał Tytusowi Milonowi i Sestiuszowi zorganizowanie własnych zbrojnych grup. To właśnie z działalnością tych grup związany był proces Sestiusza z następnego roku. 10 lutego 56 roku p.n.e. Sestiusz został oskarżony przez niejakiego Marka Tuliusza (rzecz jasna nie miał on żadnych związków z Cyceronem) o przemoc polityczną. Obrony Sestiusza podjął się sam Cyceron, którego wspierali Hortensjusz i Krassus.

Podczas procesu oskarżycielami mieli być Publiusz Albinovanus i Tytus Klaudiusz. Linia oskarżenia opierała się na założeniu, że Sestiusz zorganizował zbrojną grupę z intencją dokonania rozboju. Aby to udowodnić oskarżyciele wezwali na świadka Publiusza Watiniusza. Oprócz własnych zeznań przedstawił on publiczne i prywatne wypowiedzi Sestiusza mające dowodzić tego, że od początku planował otwartą walkę z Klodiuszem. Ponadto Albinovanus i Klaudiusz porównywali Sestiusza z Milonem i wskazywali, że Milon początkowo próbował się porozumieć z Klodiuszem. Zdaniem ich – skoro Sestiusz tego nie zrobił, wysnuć należy przeświadczenie, iż musiał od samego początku dążyć do konfrontacji. W zaistniałej sytuacji Cyceron zdecydował się przyznać częściowo rację oskarżycielom. Zamiast zaprzeczać wszystkim oskarżeniom postanowił przedstawić utworzenie przez Sestiusza jego „gangu” jako coś usprawiedliwionego. W tym celu przedstawił to w sądzie jako akt samoobrony Sestiusza, który – atakowany przez ludzi Klodiusza – miał bać się o swoje życie. Dodatkowo przedstawiał wszystkie działania podjęte przez Sestiusza, tj. próby zapewnienia Cyceronowi powrotu do Rzymu i walkę z Klodiuszem, jako działania dla dobra państwa. W tym celu przywołał pamięć radykałów skupionych wokół Katyliny i przekonywał, że Klodiusz jest w istocie kontynuatorem ich działań. Aby poprzeć ten argument powołał na świadka m.in. Pompejusza, co z pewnością zapewniło mu dodatkową przychylność sędziów. Cyceron przywoływał także konkretne wydarzenia z życiorysu Klodiusza, jak np. atak jego ludzi na samego Cycerona czy skandal z Misteriami Dobrej Bogini.

Ostatecznie przemowa Cycerona, która do historii przeszła jako „Pro Sestio” doprowadziła do uniewinnienia Sestiusza. W następnych latach dalej był stronnikiem Pompejusza i pozostał nim do wybuchu wojny domowej, kiedy to został gubernatorem Cylicji. Niedługo po wybuchu wojny Sestiusz zdradził jednak Pompejusza i przeszedł do obozu Cezara. Jedną z ostatnich informacji na jego temat jest zapis mówiący, że w 48 p.n.e. został wysłany przez Cezara do Kapadocji.

Autor: Kacper Walczak
Źródła wykorzystane
  • Robert Kaster, Cicero Speech On Behalf Of Publiusz Sestius
  • Plutarch, Życie Brutusa

Praca opublikowana pierwotnie na: Histis.

IMPERIUM ROMANUM potrzebuje Twojego wsparcia!

Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na kanałach społecznościowych, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie. Nawet najmniejsze kwoty pozwolą mi opłacić dalsze poprawki, ulepszenia na stronie oraz serwer.

Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM!

Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM

Dowiedz się więcej!

Wylosuj ciekawostkę i dowiedz się czegoś nowego o antycznym świecie Rzymian. Wchodząc w poniższy link zostaniesz przekierowany do losowego wpisu.

Losowa ciekawostka

Losowa ciekawostka

Odkrywaj tajemnice antycznego Rzymu!

Jeżeli chcesz być na bieżąco z najnowszymi wpisami na portalu oraz odkryciami ze świata antycznego Rzymu, zapisz się do newslettera, który jest wysyłany w każdą sobotę.

Zapisz się do newslettera!

Zapisz się do newslettera

Księgarnia rzymska

Zapraszam do kupowania ciekawych książek poświęconych historii antycznego Rzymu i starożytności. Czytelnikom przysługuje rabat na wszelkie zakupy (hasło do rabatu: imperiumromanum).

Zajrzyj do księgarni

Księgarnia rzymska

Raport o błędzie

Poniższy tekst zostanie wysłany do naszych redaktorów