Wieża Herkulesa (Torre de Hércules) znajduje się w Hiszpanii, w mieście A Coruna (oficjalna nazwa w języku galicyjskim). To jedyna rzymska latarnia, która dotrwała do naszych czasów, a zarazem najstarsza wciąż działająca latarnia na świecie.
Jej wysokość wynosi 68 metrów za sprawą przebudowy i rozbudowy z końca XVIII wieku, w tym 37 metrów zachowało się od starożytności. Jest to więc jedna z najwyższych budowli wzniesionych rękami Rzymian, które możemy dziś podziwiać. Według późniejszych legend jej nazwa wzięła się od greckiego herosa, który przybył tutaj barką, a latarnię wybudowano w miejscu gdzie pogrzebał kości i czaszkę Geriona, którego zabił podczas wykonywania dziesiątej pracy. Sama A Coruna znajduje się w miejscu gdzie niegdyś stał rzymski port Brigantium, z którego planowana była inwazja na Brytanię. Wieża w czasach rzymskich postawiona była na planie koła, oplatały ją schody zewnętrzne.
Miała 3 kondygnacje, po 4 pomieszczenia na każdej. Oświetlenie uzyskiwane było za pomocą dużej kamiennej lampy oliwnej, której światło było odbijane i wzmacniane za pomocą wypolerowanych powierzchni. Zachowały się fundamenty z inskrypcją poświęconą Marsowi Augustowi:
MARTI /
AUG[USTO] SACR[UM] /
C[AIUS] SEVIUS /
LUPUS /
ARCHITECTUS /
AEMINIENSIS /
LUSITANUS EX VO[TO]
Dzięki niej znamy nazwisko architekta: Caius Sevius Lupus, pochodzącego z Aeminium (dzisiejsza Coimbra), Luzytańczyka. Trwają jednak spory czy był on twórcą samej latarni czy tylko fundamentów, na których być może znajdował się posąg Marsa. Istnieją dwie główne hipotezy datowania powstania samej wieży. Obie odnoszą się do inskrypcji, kwestia poświęcenia Marsowi sugerować może, że powstała ona w czasie wojen lub zaraz po. Ten rejon miał 2 styczności z konfliktami zbrojnymi. Pierwsza to wojna kantabryjska, druga to podbój Brytanii. Na korzyść pierwszej działa datacja fundamentów na czasy Oktawiana Augusta. Nie ma jednak pewności czy sama latarnia powstała w tym samym okresie. Większość badaczy opowiada się za czasami Trajana. Dowodami pośrednimi mogą być relacje Pliniusza Starszego i Strabona, którzy opisywali te rejony w I wieku n.e. i nie wspomnieli o Wieży Herkulesa.
