Rozdziały
Cejoniusz Kommodus urodził się jako Lucius Ceionius Commodus dnia 13 stycznia roku 101 n.e. Był adoptowanym synem cesarza rzymskiego Hadriana. Kommodus został wyniesiony przez Hadriana do godności cezara, jako Lucius Aelius Verus Caesar i był przewidywany na następcę tronu. Zmarł jednak kilka miesięcy przed nim.
Rodzina
Młody Lucjusz Cejoniusz Kommodus pochodził z gens Ceionia. Jego ojciec, także Lucjusz Cejoniusz Kommodus, był konsulem na rok 106 n.e. Jego dziadek od strony ojca był z kolei konsulem na rok 78 n.e. Generalnie przodkowie Kommodusa od strony ojca wywodzili się z Etrurii i piastowali nierzadko konsulat. Jego matka nazywała się Fundania Plautia.
Przed rokiem 130 n.e., Lucjusz poślubił Awidię Plautię, dobrze usytuowaną rzymską kobietę ze stanu nobilów, która była córką senatora Gaiusa Avidiusa Nigrinusa. Awidia urodziła Kommodusowi czwórkę dzieci:
- Lucjusz Cejoniusz Kommodus Młodszy – przyszły Lucjusz Werus, współwładca wraz z Markiem Aureliuszem od 161 do 169 roku n.e. Werus poślubił Lucillę, drugą córkę Aureliusza.
- Gajusz Awidiusz Cejoniusz Kommodus – znany z inskrypcji znalezionej w Rzymie.
- Cejonia Fabia
- Cejonia Plautia
Na drodze do tronu
Od dłuższego czasu Hadrian przewidywał niejakiego Lucjusza Juliusza Ursus Serwianusa (45-136 n.e.) na następcę tronu rzymskiego. Był on zdolnym politykiem o hiszpańskich korzeniach. Za panowania Trajana Serwianus sprawował dwukrotnie urząd konsula i nawiązał bardzo przyjacielskie kontakty z senatorem Pliniuszem Młodszym. Hadrian po objęciu urzędu cesarskiego bardzo długo uważał go za prawowitego następcę. Jednak wraz ze zbliżaniem się do końca swoich rządów stopniowo odchodził od tego pomysłu. Mimo że Serwianus wydawał się osobą zdolną i odpowiednią na to stanowisko miał jedną wadę – miał blisko 90 lat.
Wzrok cesarza przykuł jego wnuk – 18-letni Gnaeus Pedanius Fuscus Salinator II. Hadrian promował młodego Salinatora, któremu dał specjalny status na swoim dworze, i przygotowywał na swojego następcy. Serwianus był zachwycony wizją objęcia w przyszłości tronu rzymskiego przez jego wnuka.
Jednakże, w roku 136 n.e. Hadrian niemal zmarł z powodu choroby, objawiającej się silnymi krwotokami, puchlinami i bólami. Cierpiał do tego stopnia, że chciał popełnić samobójstwo. Prosić miał nawet o truciznę lub sztylet. Schorowany i dochodzący do siebie w swojej willi w Tivoli, zmienił zdanie o sukcesji. Na swojego następcę mianował Lucjusza Cejoniusza Kommodusa, którego wcześniej adoptował. Wybór dokonany został na zasadzie invitis omnibus („wbrew zdaniu innych”). Naturalnie Serwianus i jego wnuk byli niezwykle niezadowoleni z decyzji władcy i planowali odciągnąć Hadriana od tej decyzji. Tak naprawdę po dziś dzień ciężko jednoznacznie określić, co było przyczyną nagłej zmiany decyzji Hadriana. Prawdopodobnym jest, że Salinator był bliski przeprowadzenia zamachu stanu, w którym palce maczać miał sam Serwianus. Aby przeciwdziałać spiskowcom i uniknąć problemów z objęciem tronu przez Kommodusa, cesarz kazał Serwianusowi i Salinatorowi popełnić honorowo samobójstwo.
Mimo że Lucjusz nie miał praktycznie żadnego doświadczenia militarnego, objął urząd senatora i nawiązał liczne kontakty polityczne. W wyniku adopcji Kommodus otrzymał imię Lucius Aelius Caesar. Wydawać się mogło, że Hadrian zapewnił Rzymowi odpowiednią sukcesję na tronie. Jak się jednak okazało Kommodus był bardzo słabego zdrowia.
Śmierć
Po rocznym stacjonowaniu na granicy na Dunaju, Kommodus powrócił do Rzymu, aby wygłosić mowę na pierwszym posiedzeniu senatu w roku 138 n.e. Jednak na noc przed swoją mową, Lucjusz nagle poczuł się źle i zmarł z powodu krwotoku. Był to dzień 13 stycznia.
Dnia 24 stycznia 138 roku n.e. Hadrian na swojego następcę mianował Aureliusza Antoninusa, przyszłego cesarza Antoniusa Piusa, którego adoptował dnia 25 lutego tego roku.
