Witeliusz
(24 września 15 - 21 grudnia 69 n.e.)
Witeliusz był cesarzem rzymskim w 69 n.e. w tzw. okresie "roku czterech cesarzy". Pokonany przez Wespazjana w bitwie pod Cremoną, został utopiony w Tybrze.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Biografie Rzymian (Cesarze)
W historii starożytnego Rzymu przewinęło się mnóstwo sławnych postaci. Wiele z nich przeszło do pamięci jako okrutni tyrani, mowa tu chociażby o: Kaliguli, Neronie, czy Karakalli. Inni znowu zasłynęli jako wielcy reformatorzy: Oktawian August, Klaudiusz, Marek Aureliusz, Dioklecjan, czy Konstantyn Wielki. Nie wolno także zapominać o rzymskich wodzach, którzy ratowali niejednokrotnie państwo rzymskie przed zagładą.
Do pamięci przeszli także wielcy twórcy kultury rzymskiej, którzy w istotny sposób wpłynęli na dalszy rozwój świata. Przedstawię postaci, które zasłynęły wielkimi czynami, bądź się tylko zapisały swoimi czynami w kartach historii.
Wespazjan
(17 listopada 9 - 23 czerwca 79 n.e.)
Wespazjan był cesarzem rzymskim panującym w latach 69-79 n.e. Pierwszy władca z dynastii Flawiuszów. Wyróżnił się jako reformator i reogranizator państwa.
Galba
(24 grudnia 3 p.n.e. - 15 stycznia 69 n.e.)
Galba był cesarzem rzymskim w 69 roku n.e., tzw. „roku czterech cesarzy”, po tym jak samobójstwo popełnił znienawidzony cesarz Neron. Dążył do wprowadzenia dyscypliny w wojsku i oszczędności. Zginął z rozkazu Othona.
Klaudiusz
(1 sierpnia 10 p.n.e. - 13 października 54 n.e.)
Klaudiusz był cesarzem rzymskim panującym w latach 41-54 n.e. Był jednym z lepiej wykształconych władców, który z powodu kalectwa był dyskryminowany.
Tyberiusz
(16 listopada 42 p.n.e. - 16 marca 37 n.e.)
Tyberiusz był to cesarz rzymski panujący w latach 14 - 37 n.e. Dzięki adopcji przez Augusta wszedł do rodu Juliuszów i stał się drugim cesarzem Rzymu.
Oktawian August
(23 września 63 p.n.e. - 19 sierpnia 14 n.e.)
Oktawian August był pierwszym cesarzem Rzymu w historii. W młodym wieku, uznany został głównym spadkobiercą zamordowanego Cezara, co wprowadziło go na scenę polityczną i finalny proces upadku Republiki. Mimo słabego zdrowia udowodnił ambicję i determinację, które poprowadziły go do przejęcia władzy.
