Lucjusz Cecyliusz Jukundus (Lucius Caecilius Iucundus) był rzymskim bankierem żyjącym w Pompejach w latach 20-62 n.e. Jego dom (Dom Cecyliusza Jukundusa) po części zachował się do naszych czasów; a po części został zniszczony przez wybuch Wezuwiusza w 79 roku n.e.
Dom bankiera znany jest ze swojego piękna i niesamowitego znaleziska. Na górnym piętrze domu w drewnianej skrzynce znaleziono w 1875 roku dokumenty, które wydrapane były w warstwie wosku pokrywającej drewnianą tabliczkę o wymiarach mniej więcej 10 na 12 cm. Po wiekach wosk zniknął z tabliczek, ale napisy pozostały bardziej lub mniej widoczne. Do pisania używano metalowego rylca, który przebiwszy się przez wosk znaczył także drewno. Wszystkie, poza jednym dokumentem, rejestrują transakcje finansowe pomiędzy 27 a 62 rokiem n.e. Dokumenty te są ogromną bazą informacji o życiu codziennym Rzymian.
Naukowcy na bazie rachunków wywnioskowali, że pompejański bankier urodził się pod koniec panowania cesarza Oktawiana Augusta około roku 14 n.e., zapewne jako syn wyzwoleńca Lucjusza Cecyliusza Feliksa, który także by bankierem (dowodem na to jest rachunek z 15 roku n.e.). W wieku pięćdziesięciu paru lat Jukundus był dobrze usytuowanym bankierem, dla którego wielu wyzwoleńców i niewolników prowadziło interesy takie jak: podpisywanie kwitów, w których sprzedający oficjalnie potwierdzali, ze Jukundus przekazał im należną sumę; czy zbieranie płatności od klientów. Wiele imion patrycjuszy pompejańskich pojawia się na jego listach płac, co dowodzi że Jukundus oferował usługi także wyższych sferom. Wiemy o tym, że bankier podróżował nawet do Nucerii, aby pomóc Publiuszowi Alfenusowi Varusowi – starszemu centurionowi gwardii pretoriańskiej – odsprzedać niewolników zakupionych na aukcji.
Jukundus był typem bankiera, którego nazywano – argentarius. Był połączeniem licytatora, pośrednika i pożyczkodawcy. Nie tylko pobierał prowizję od sprzedających, ale także pożyczał pieniądze na procent nabywcom, by umożliwić im zakup produktu.
Jukundus posiadał co najmniej dwóch synów: Caeciliusa Iucundusa Metellusa i Quintusa Caeciliusa Iucundusa.
Woskowe tabliczki, które znaleziono w jego domu sugerują, że Jukundus zginął w trzęsieniu ziemi dnia 5 lutego 62 roku n.e.; ostatnie zapiski są na kilka dni przed kataklizmem.
