Rzymskie szklane naczynko w kształcie hełmu gladiatora
Rzymskie szklane naczynko w kształcie hełmu gladiatora. Obiekt wykonano w Nadrenii w III wieku n.e. Obecnie znajduje się w the British Museum.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Ciekawostki starożytnego Rzymu
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Rzymska rzeźba głowy kobiety
Rzymska rzeźba głowy kobiety, zapewne bogini Junony Sospity (zbawczyni). Jej atrybutami była kozia skóra z rogami, która znajdowała się na głowie rzeźby. Zachowana głowa była częścią większej kompozycji. Obiekt jest datowany na I wiek p.n.e. i wykonany jest z marmuru. Artefakt znajduje się w Ny Carlsberg Glyptotek w Kopenhadze (Dania); odkryto zapewne w Tusculum (Włochy).
„Ludzkie latarnie” – mroczna praktyka starożytnego Rzymu
Brutalność i okrucieństwo często kojarzą się ze starożytnym Rzymem, a jednym z najbardziej przerażających zwyczajów był zwyczaj wykorzystywania skazańców jako „ludzkich latarni”. Jak wyglądał ten okrutny sposób karania i co mówi o mentalności rzymskiego imperium? O tym w poniższym artykule.
Fatum w świecie rzymskim
W starożytnym Rzymie jednym z najbardziej intrygujących zwyczajów było fatum, czyli pojęcie losu, który był ściśle związany z boską wolą. Wierzono, że boginie przeznaczenia, znane jako Trójca Fatum – Nona, Decima i Morta – miały kontrolę nad życiem każdej osoby.
Rekonstrukcja komputerowa słynnej pary z rzymskiego fresku
Rekonstrukcja komputerowa słynnej pary z rzymskiego fresku, który zatytułowano – „Piekarz i jego żona”.
Azyniusz Pollion – twórca pierwszej publicznej biblioteki Rzymu
Gajusz Azyniusz Pollion (ok. 76 p.n.e.– ok. 4 n.e.) był rzymskim wojskowym, politykiem, stronnikiem Juliusza Cezara, i pisarzem. Największym osiągnięciem Polliona było założenie pierwszej publicznej biblioteki w Rzymie – Atrium Libertatis („Świątynia Wolności”) na Forum Romanum. Dzięki tej budowli dzieła literatury greckiej i łacińskiej stały się bardziej dostępne. Pollion połączył bibliotekę z galerią sztuki, czyniąc ją miejscem o wieloaspektowym charakterze kulturalnym. Jego działania zapoczątkowały tradycję tworzenia publicznych bibliotek w cesarstwie.
Crepitus – kontrowersyjny bóg „bąków” i toalet
Crepitus to ciekawa postać rzymskiej mitologii, którego domeną miały być „bąki” i toalety. Jego autentyczność budzi wątpliwości, ponieważ jedyne wzmianki o nim znajdują się w tekstach chrześcijańskich, które mogły być próbą ośmieszenia wierzeń pogańskich. Brak bezpośrednich dowodów w źródłach rzymskich sugeruje, że mógł być raczej satyrycznym tworem niż faktycznie czczonym bóstwem.
Noctes Atticae – skarbnica wiedzy z antycznego świata
Noctes Atticae („Noce Attyckie”) to dzieło, które napisał Aulus Gelliusz (ok. 125 – po 180 n.e.) w II wieku n.e. w trakcie pobytu w Atenach. Stanowi ono spis fascynujących informacji o świecie antycznym, jakie pozyskał w rozmowie lub przeczytał w książkach. W dziele znajdziemy wiedzę z dziedziny gramatyki, geometrii, filozofii, historii i wielu innych przedmiotów oraz anegdoty o znanych postaciach.
Lucjusz Emiliusz Paulus Macedoński – surowy strateg, który ujarzmił Macedonię
Lucjusz Emiliusz Paulus Macedoński (ok. 228 – 160 p.n.e.), wybitny rzymski dowódca i konsul, zapisał się w historii dzięki zwycięstwu nad Macedonią w bitwie pod Pydną w 168 p.n.e. To właśnie on położył kres trzeciej wojnie macedońskiej i raz na zawsze zdławił potęgę Macedonii. Jego zasługi były tak doniosłe, że otrzymał przydomek Macedonicus, na trwałe wpisując się w dzieje imperium.
Samobójstwo Katona Młodszego
Samobójstwo Katona Młodszego (95 – 46 p.n.e.), zagorzałego przeciwnika Juliusza Cezara i przedstawiciela stronnictwa optymatów (arystokracji rzymskiej), było próbą zachowania honoru w obliczu porażki w wojnie z Cezarem. W 46 roku p.n.e., po klęsce wojsk Pompejusza i senatorów republikańskich w wojnie domowej z Juliuszem Cezarem, Katon wycofał się do miasta Utyka (w obecnej Tunezji) w Afryce Północnej. Zdając sobie sprawę, że Cezar zbliża się, i nie chcąc poddać się ani prosić o łaskę, podjął decyzję o samobójstwie jako akcie sprzeciwu wobec tyranii.
