Antyczny budynek Saepta Iulia na Polu Marsowym było miejscem, gdzie w antycznym Rzymie obywatele oddawali głosy w tzw. komicjach trybusowych (comitia tributa), decydując o wyborach niższych urzędników (edylowie, kwestorzy)1 lub niekiedy przyjęciu praw.
Inicjatorem jej budowy był Juliusz Cezar; dedykacja nastąpiła w roku 26 p.n.e. za sprawą Marka Agrypy. Marmurowa budowla zastąpiła poprzednią drewnianą konstrukcję Ovile („zagroda owiec”), której nazwa wywodziła się stąd, iż wyglądem przypominała zagrodę owiec na płaskim terenie. Jej funkcja była dokładnie taka sama jak Saepta Julia. Jej powierzchnia miała ok. 300×95 m. Budynek najprawdopodobniej miał postać wielkiego prostokątnego patio.
Według Swetoniusza, w budowli za panowania Oktawiana Augusta, Kaliguli, Klaudiusza odbywały się później walki gladiatorów. Kasjusz Dion z kolei podaje, że August i Kaligula dodatkowo urządzali naumachie, a Neron za swojego panowania urządzał tam ćwiczenia gimnastyczne.
Saepta Julia widoczna jest na Forma Urbis Romae – mapie Rzymu z III wieku n.e.; dzięki temu mamy większość wiedzy na temat budowli. Do dzisiejszego dnia zachował się jedynie fragment muru budowli, który widoczny jest obok Panteonu. Biegnie on wzdłuż Via di Minerva i wyznacza zachodnią granicę tej wielkiej budowli.
Warto nadmienić, że na Polu Marsowym nieopodal Saepta Iulia sprzedawano małe gliniane figurki. W grudniu, w święto zwane Sigillaria (dosłownie: „święto stautetek”) dzieci ustawiały z nich scenki przedstawiające życie przodków – co można uznać za pierwowzór szopek noworocznych.
