Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Jednym z najbardziej znanych sportowców starożytnego świata był Milon z Krotonu. Był on Grekiem, a jego sława dotarła nawet Rzymu i przetrwała wieki. Milo był legendarnym zapaśnikiem, który żył w VI wieku p.n.e. i był sześciokrotnym zwycięzcą igrzysk olimpijskich i sześciokrotnym igrzysk w Delfach. Jego siła i umiejętności były tak imponujące, że jego postać stała się inspiracją w rzymskiej kulturze, a o jego wyczynach pisano nawet w Rzymie.
Prawdą jest, że każdy nowy monarcha wstępujący na tron musi liczyć się z niebezpieczeństwem potencjalnego zamachu na swoje życie. Jak pokazuje historia, nigdy nie brakowało ludzi, którzy byli w stanie podnieść rękę na własnego władcę. Te okrutne praktyki znała już przecież starożytność, a rzymscy cesarze nieraz musieli stawać w obliczu ataków na własne życie. Sam Oktawian August, uważany powszechnie za raczej dobrego władcę, nie uniknął spisków oraz zamachów mających na celu odebranie mu życia czy władzy.
Ad Gallinas Albas: dzisiaj niewiele osób kojarzy tę nazwę, ale dwa tysiące lat temu rzecz się miała inaczej. Znana pod nią była miejscowość współcześnie nazywana Prima Porta – nieopodal Rzymu, przy Via Flaminia.
Okoliczności śmierci trzeciego cesarza Rzymu są pozornie jasne. Kaligula został zamordowany 24 stycznia 41 roku, po niecałych czterech latach panowania. Sam fakt mordu na cesarzu nie podlega wątpliwości, choć niektóre szczegóły pozostają niejasne.
Bardzo lubię wracać do lektury „Historii Naturalnej” autorstwa Gajusza Pliniusza, niezwykłego Rzymianina o wszechstronnych zainteresowaniach i rozlicznych talentach, który żył pod panowaniem najbardziej znanych cesarzy: Tyberiusza, Kaliguli, Klaudiusza, Nerona, Wespazjana i Tytusa.
W 67 roku p.n.e. Lucjusz Licyniusz Lukullus został odwołany do Rzymu, a dowódcą rzymskich wojsk walczących na wschodzie został Pompejusz Wielki. Lukullus nie był lubiany przez żołnierzy za skąpstwo i za to, że ograniczał im możliwość plądrowania. Najbardziej jednak nienawidzili go fimbryjscy legioniści – weterani mający za sobą ponad 20 lat służby.
W latach 421-422 Cesarstwo Wschodniorzymskie toczyło kolejną wojnę z Państwem Sasanidów. Wojska pod przywództwem magistera militum per orientem Ardabura, wkroczyły do perskiej Mezopotamii, ale szybko zostały wyparte przez przeważające siły perskie.
Kaligula (panował w latach 37-41 n.e.) przeszedł do historii, jako jeden z najbardziej niezrównoważonych rzymskich cesarzy. Cesarz w trakcie swoich rządów starał się pozyskać jak największe bogactwo, m.in. poprzez licytację.
W czasach rzymskich wystawienie floty morskiej było bardzo kosztownym i dużym wysiłkiem. Jeżeli namiestnik prowincji otrzymał polecenie od senatu lub uznał że należy zbudować, wyposażyć statki oraz wyszkolić nowe załogi, cały ciężar finansowy naturalnie szedł na miasta prowincji oraz ich ludność.
Powstanie Spartakusa w latach 73-71 p.n.e. było bardzo poważnym zagrożeniem, z jakim musiało sobie poradzić państwo rzymskie. To wtedy też pierwsze kroki w armii rzymskiej stawiali Katon Młodszy oraz prawdopodobnie Juliusz Cezar.
