Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Swetoniusz w swoim dziele „Żywoty Cezarów” poświęconym kolejnym władcom do czasów Domicjana (81-96 n.e.) wspomina wiele niesamowitych historii z wojen, które mają na celu zaciekawić i Czytelnika oraz podkreślić bohaterstwo Rzymian.
Zimą 102 roku p.n.e. jeden z legionów, został wysłany do doliny Adygi, blisko dzisiejszego Trydentu. Konsul Kwintus Lutacjusz Katulus, chciał tym ruchem, opóźnić ruchy nadciągających Cymbrów – germańskich najeźdźców z północy. Na nieszczęście dla legionistów, Cymbrowie okrążyli ich pozycję i szykowali się do zniszczenia rzymskich sił w dolinie.
Dzięki zachowanemu dziełu Pliniusza Starszego – „Historia naturalna” – poznajemy wiele ciekawych obserwacji jakie mieli ludzie w starożytności odnośnie wielu zwierząt. Świetnym przykładem, „niecodziennych” zachowań, są informacje o słoniach.
Marek Antoniusz był wybitnym rzymskim wodzem oraz wiernym stronnikiem Gajusza Juliusza Cezara. Po jego śmierci przewodził „cezarianom”, pokonał w bitwie pod Filippi Kasjusza oraz Brutusa, by finalnie związać się z Kleopatrą VII i wejść w konflikt z Gajuszem Oktawianem, adoptowanym synem Cezara.
Antyczne teksty źródłowe bardzo często przekazują historie, w których tragiczne wydarzenia dla bohaterów zwiastowane były wcześniej różnymi dziwnymi wydarzeniami. Waleriusz Maksymus przedstawia nam historię niejakiego Kasjusza Parmensisa, jednego z zabójców Juliusza Cezara w idy marcowe 44 roku p.n.e.
Waleriusz Maksymus w swoim dziele Factorum et dictorum memorabilium libri novem przedstawia interesujące wydarzenia z historii Rzymu, w których ważną rolę odegrać miały znaki wróżebne i przesądność Rzymian.
Waleriusz Maksymus, rzymski pisarz z I wieku n.e., opowiada nam historie odważnych i honorowych Rzymian na przestrzeni dziejów, na których powinny się wzorować kolejne generacje. Świetnymi przykładami są Publiusz Krassus i Scypion Metellus.
Pliniusz Starszy w swoim dziele „Historia naturalna” opisuje konie oraz ich zdolność współpracy z człowiekiem. Zwraca uwagę na ich zdolność uczenia się oraz posłuszeństwo wobec ludzi.
Waleriusz Maksymus, autor rzymski z I wieku n.e., w swoim dziele o słynnych czynach i powiedzeniach wspomina m.in. historię bohaterskiego zdobycia kartagińskiego obozu pod Beneventum w roku 212 p.n.e.
W 15 roku rzymska wyprawa karna, dowodzona przez Aulusa Cecynę, wracająca do baz nad Renem, została otoczona przez Germanów. Legioniści, mimo że byli świetnie zdyscyplinowani, byli również bardzo przesądni i szybko skojarzyli fakty.
