Pod Wrocławiem, w miejscowości Magnice, w czasie badań archeologicznych poprzedzających budowę centrum logistycznego, odkryto pozostałości dużej osady kultury przeworskiej z lat 60-tych II wieku n.e. Badania dendrochronologiczne odkrytych tam drewnianych elementów obudowy studni wskazały datę pierwszych lat panowania Marka Aureliusza (początek lat 60-tych II wieku n.e.).
Powiązania z Rzymem udokumentowane zostały także znalezieniem kilku srebrnych monet rzymskich z tego właśnie okresu. Dla upamiętnienia tego powiązania, nowo powstała na tym terenie ulica otrzymała nazwę Marka Aureliusza – jako jedyna taka ulica w Polsce.
W czasie wykopalisk odkryto nie tylko pozostałości zabudowań mieszkalnych i gospodarczych, ale także duży cmentarz. W rycie typowym dla kultury przeworskiej, zazwyczaj kojarzonej z plemieniem Wandalów, kilkaset pochówków było ciałopalnych i dokonanych w urnach. Znacznie mniejsza ilość (ok. 10% całości) to pochówki szkieletowe, które z kolei powiązano z dwiema innymi kulturami: kulturą wielbarską, kojarzoną z Gotami zamieszkującymi wówczas tereny dzisiejszej Wielkopolski i Pomorza oraz być może także z Celtami zamieszkującymi teren Dolnego Śląska jeszcze przed przybyciem Germanów (pozostałości kultury łużyckiej). Przyjęta hipoteza zakłada, że Celtowie stanowili podbitą, ale tylko częściowo zasymilowaną kulturowo warstwę społeczną, a Goci przybywali do osady w celach dyplomatycznych i handlowych. Mieszane małżeństwa wandalsko-gockie przypuszczalnie też miały miejsce, na co wskazują bogate gockie groby kobiece.
