Fragment rzymskiej marmurowej statuetki ukazującej śpiącą Hermafrodytę. Dwupłciowe bóstwo jest nagie i oparte o swoje skrzyżowane ramiona.
Obiekt datowany jest na I-II wiek n.e. i jest kopią oryginału z II wieku p.n.e. Obecnie znajduje się w Luwrze.
Fragment rzeźby odkryto w 1608 roku niedaleko Term Dioklecjana w Rzymie. W 1619 roku postanowiono wyrzeźbić pozostałą część ciała, za co odpowiedzialny był niejaki Bernini, a renowację David Larique.
Mitologia grecka opowiada, że Hermaphroditus – syn Hemesa i Afrodyty – odrzucił zaloty miłosne nimfy Salmakis. Ta nie mogąc się pogodzić z odrzuceniem poprosiła Zeusa, aby połączył on ich ciała w jedność. W ten sposób powstała jedna biseksualna istota z męskimi narządami płciowymi i zmysłowymi krągłościami kobiety.
