W rzymskim legionie wykorzystywano, poza zwykłymi oszczepami (pilum), także rodzaj krótkich oszczepów (plumbatae). Plumbata był to rodzaj rzutki około 60 cm z ołowianym obciążeniem (kulka), dzięki czemu rzutka podczas lotu była stabilna. Jej działanie było zbliżone do działania pilum z tą różnicą jednak, że można ją było rzucić znacznie dalej. Używano do tego rzemieni lub czegoś w rodzaju drewnianych ręcznych wyrzutni.
W legionie była specjalnie wydzielona grupa żołnierzy posługująca się rodzajem krótkich oszczepów, tzw. plumbatarii. O krótszym oszczepie wspomina Wegecjusz w swoim dziele „O sztuce wojskowej” (Epitoma rei militaris). Plumbatae nazywano też martiobarbuli.