Wielu miłośnikom filmów o tematyce rzymskiej zdumiewające mogą wydać się pomysły realizatorów, że w armii rzymskiej umieścili żołnierzy pochodzących z różnych kontynentów. Zasadą bowiem było, że w armii, czyli w legionach rzymskich, mógł służyć wyłącznie obywatel rzymski. Jednak uzyskanie obywatelstwa nie było zadaniem niemożliwym.
Przed ustawami Oktawiana Augusta nie istniały żadne ograniczenia w wyzwalaniu niewolników. Dzieci każdego wyzwolonego niewolnika rodziły się, jako osoby wolne. W czasach wojen ze sprzymierzeńcami (lata 90 -te i 80 -te p.n.e.) na podstawie wielu następujących po sobie ustaw obywatelstwo uzyskiwali kolejni mieszkańcy półwyspu Apenińskiego, wszyscy wolni mieszkańcy miast sprzymierzonych.
Już dyktator Lucjusz Korneliusz Sulla masowo wyzwalał niewolników, z których każdy naturalnie nosił imiona (praenomen i nomen) „Lucjusz Korneliusz”. Oktawian August wyzwolił tysiące niewolników czyniąc ich wolnymi i zaciągając ich do armii, jako wioślarzy przed wojną z Sekstusem Pompejuszem. Wcześniej Juliusz Cezar nadawał obywatelstwo rzymskie szczególnie zasłużonym mieszkańcom sprzymierzonych krain, z których zapewne najsłynniejszym jest Antypater, ojciec Heroda Wielkiego, a co za tym idzie, również sam Herod. Co więcej, Cezar rekrutował legionistów wśród gladiatorów, a następnie najbardziej zasłużonych żołnierzy powołał do Senatu. To naturalnie spotkało się z oporem patrycjuszy.
Cycero, chociaż sam był jednym z ostatnich ekwitów włączonych do stanu senatorskiego, żartował sobie o jednym z senatorów, który miał pochodzić z Afryki: „Nic dziwnego, że nie słyszy, przecież ma dziury w uszach”. Dodać należy, że osobną kategorią byli zaciężni służący w kohortach pomocniczych, czyli Auxiliares w całości składający się z najemników obcego pochodzenia.
Jako, że ludzie podróżowali, Rzym przyciągał swoją wielkością, handel niewolnikami kwitł w całym ówczesnym świecie, a uzyskanie obywatelstwa było możliwe dla wielu, tak więc w praktyce w rzymskich legionach służyć obok siebie mogli ludzie pochodzący z każdej części ówczesnego świata. Jedynym ograniczeniem była zapewne przydatność w walce oceniana w trakcie szkolenia i rekrutacji.
