Rzymska mozaika podłogowa, która ukazuje sceny z „Eneidy” Wergiliusza, dokładnie relację miłosną Eneasza i Dydony, królowej Kartaginy. Obiekt datowany jest na połowę IV wieku n.e.; odkryty w tzw „Low Ham Roman Villa” w południowo-zachodniej Anglii.
Władczyni zaprosiła bohatera na ucztę, aby ten opowiedział jej o zburzeniu Troi i własnych przygodach. Przez całą ucztę Dydona trzymała na kolanach małego Askaniusza, który zadrasnął królową w okolicy serca. W rzeczywistości jednak nie był to syn Eneasza, a Amor, który spowodował, że królowa zakochała się w Eneaszu. Od tego momentu urządzała ona uczty i polowania, żeby zatrzymać przy sobie ukochanego. Jednak pewnej nocy Eneasz otrzymał przesłanie od bogów, że Kartagina to nie kres jego wędrówki. Trojańczyk postanowił opuścić miasto i odpłynąć. Dydona z rozpaczy po odejściu Eneasza przebiła się mieczem, wcześniej przeklinając Eneasza. Był to początek odwiecznej nienawiści Rzymu i Kartaginy.
