Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Wyspa Tybrowa to jeden z najbardziej malowniczych zakątków w Rzymie. Brak samochodów, zieleń i szum wody – to miejsce o nieco małomiasteczkowym uroku, gdzie nawet w szczycie sezonu turystycznego można wytchnąć od zgiełku miasta.
Nikt nie ma wątpliwości, że Rzym to duże miasto. Było duże już w starożytności i jak dzisiejsze miasta są podzielone na dzielnice, tak Rzym był podzielone na tzw. regiones. Za czasów Oktawiana Augusta Wiecznie Miasto liczyło ich 14. Każda z nich miała oddzielną administrację, aby ułatwić zarządzanie całym miastem. Co nie było łatwe, za cesarza Konstantyna I Wielkiego Rzym liczył bowiem 322 ważnych skrzyżowań, oraz ulice w liczbie 423.
Może dziwić, ale zawód wyrywacza włosów naprawdę istniał i był bardzo często wykonywany w Rzymie. Wyrywacz wykonywał swoją pracę zarówno pod pachami jak i w miejscach intymnych dla kobiet i mężczyzn.
W starożytnym Rzymie mocz był wszechstronnym i cennym towarem, który miał wiele zastosowań, od medycyny, przez czyszczenie, po produkcję. Podczas gdy niektóre z tych zastosowań współcześnie mogą wydawać się dziwne lub nawet odrażające, ważne jest, aby pamiętać, że Rzymianie byli wykwalifikowanymi i zaradnymi ludźmi, którzy wykorzystywali wszystkie dostępne im zasoby.
Dwóch badaczy starożytnych przedmiotów wierzy, że prawdopodobnie rozwiązało zagadkę, dlaczego ludzie żyjący w czasach Cesarstwa Rzymskiego używali w swoich grach „krzywych” kostek. W swoim artykule opublikowanym w czasopiśmie Archaeological and Anthropological Sciences, Jelmer Eerkens i Alex de Voogt opisują swoje badania nad kośćmi.
Antyczni Rzymianie bardzo cenili sobie mięso kuropatw. Kuropatwa była jednak drogim ptakiem. Wspomina o tym Marcjalis w swoich „Epigramach”, który przekazuje, że pozwolić sobie na nie mogli jedynie bogacze.
Jedynym antycznym źródłem informacji o maskach, które wykorzystywano w starożytności, w czasie występów teatralnych jest Juliusz Polluks, grecki naukowiec z III wieku n.e., który napisał dzieło Onomasticon. W swoim dziele wymienia on łącznie 44 różne maski komiczne, które można było użyć w czasie przedstawienia.
Na widoczny na zdjęciu nagrobek natknąłem się w muzeum Fitzwilliam w Cambridge. Pełny łaciński tekst brzmi: D(is) M(anibus) / T(ito) Fl(avio) Vero Aug(usti) / lib(erto) tab(ulario) rat(ionis) / aquarior(um) co(n)/iugi bene me/renti Octa/via Thetis fecit.
Po usłyszeniu hasła „najdalsza część Imperium rzymskiego” większość z nas pomyśli zapewne o dzikiej Brytanii lub zdobytej na moment przez Trajana Mezopotamii. Jednak współczesne odkrycia pokazały, że prawda może być inna i bardzo zaskakująca. Mowa tu o rzymskim garnizonie na niepozornych arabskich wyspach – ponad 3900 km od samego Rzymu.
W starożytnym Rzymie brutalna, gwałtowna śmierć panującego była wpisana w logikę władzy do tego stopnia, że dzisiaj często powraca stwierdzenie, że w istocie zawód „cesarz” był najbardziej niebezpieczną profesją świata. Z dwunastu cesarzy zmarłych w I wieku naszej ery, tylko czterech wyzionęło ducha w sposób naturalny. Morderstwo jako sposób zmiany władzy było taką oczywistością, że naturalny zgon zawsze budził podejrzenia i był źródłem domysłów, czy aby na pewno nikt się doń nie przyczynił.
