Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
W czasach, gdy nie istniały zegarki ani nowoczesne zegary, starożytni Rzymianie wykorzystywali klepsydry, czyli zegary wodne, by odmierzać upływ czasu. To urządzenie działało na zasadzie przepływu wody z jednego naczynia do drugiego — zazwyczaj przez mały otwór. W miarę jak poziom wody się obniżał (lub podnosił), zaznaczone skale pokazywały, ile czasu minęło.
Mózg mężczyzny zamienił się w szkło pod wpływem gorącej chmury popiołu z Wezuwiusza. Prawie 2000 lat po śmierci młodego mężczyzny w wybuchu wulkanu Wezuwiusza naukowcy odkryli, że jego mózg został zachowany, gdy zamienił się w szkło w niezwykle gorącej chmurze popiołu.
W Baalbek znajduje się jeden z najbardziej imponujących kamieniołomów starożytności, znany przede wszystkim z gigantycznych bloków kamiennych, takich jak „Kamień Ciężarnej Kobiety” (Hajjar al-Hibla). Największy z nich waży około 1000 ton i jest jednym z najcięższych obrobionych kamieni na świecie. Rzymianie wykorzystali podobne bloki do budowy monumentalnej świątyni Jowisza w Baalbek, jednego z największych kompleksów świątynnych imperium.
Kanał Koryncki, który dziś łączy Morze Jońskie z Morzem Egejskim, był marzeniem budowlanym już w starożytności. Kanał Koryncki ma ogromne znaczenie strategiczne i ekonomiczne, ponieważ umożliwia uniknięcie opływania całego Peloponezu. Co więcej, w czasach antycznych opłynięcie Peloponezu było trudne i niebezpieczne ze względu na trudne warunki pogodowe i silne prądy morskie. Jak przekazują źródła antyczne, plany budowy kanału próbowali zrealizować Rzymianie, którzy ponoć za rządów cesarza Nerona (54-68 n.e.), podjęli próbę jego wykopania w 67 roku n.e.
Rzymska lampa oliwna (lucerna), to przedmiot codziennego użytku, który był powszechnie stosowany w starożytnym Rzymie do oświetlania domów, świątyń i innych przestrzeni. Wykonane z gliny, brązu, a czasem z marmuru, lampy te miały charakterystyczny kształt z wylewką na knot, który zanurzony był w oliwie – głównym paliwie dla tego typu lamp.
Gmina i kolonia rzymska, choć oba pojęcia odnoszą się do form organizacji miejskiej w starożytnym Rzymie, różniły się istotnie pod względem struktury administracyjnej, autonomii oraz relacji z centralną władzą. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla pełniejszego zrozumienia funkcjonowania rzymskiego systemu prawnego i administracyjnego.
Istnieją mocne dowody na to, że starożytni Grecy i Rzymianie wiedzieli, że świat jest kulą, zanim dowiedziała się o tym reszta świata.
Nie wiem jak Was, ale mnie fascynuje odkrywanie ciągłości losów miasta i poszczególnych jego części. Z perspektywy krótkiego ludzkiego istnienia ewolucja miejskiej przestrzeni – jej przebudowy, transformacje czy zmiany funkcji – wydaje się niemal niedostrzegalna. Czasem dopiero gdy powracamy w jakieś miejsce po wielu latach, mówimy „ależ tu się zmieniło!”. Lecz gdy spojrzeć na miasto z perspektywy setek lat, wówczas zmiany, jakim podlega miasto, są znacznie lepiej widoczne.
Czy wiedzieliście, że w starożytnym Rzymie najbardziej pożądanym kosmetykiem był… pot gladiatora? Bogate damy, w słoiczkach zawierających pot wojowników, szukały uroku wierząc, że jest to sekret wiecznej młodości i atrakcyjności.
Ilekroć spoglądam na ruiny starożytnego Rzymu, zastanawiam się: jak można było dopuścić, by te wspaniałe budowle przepadły? Dlaczego nie dotrwały do naszych czasów? Jaka szkoda, że nie można ich dziś zobaczyć…
