Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Koty w antycznym Egipcie były święte. W połowie I wieku p.n.e. historyk grecki Diodor Sycylijski był świadkiem tego, jak egipski tłum zlinczował członka rzymskiej ambasady, który przez przypadek zabił kota. Ludzie nie reagowali nawet na prośbę samego faraona Ptolemeusza XII.
Ovile była to wydzielona przestrzeń na Polu Marsowym w Rzymie, gdzie oddawano głosy. Nazwa dosłownie znaczy „owcza zagroda”. Pierwotnie miejscem do głosowania była konstrukcja drewniana, która z czasem została zastąpiona przez większą i bardziej prestiżową, marmurową budowlę Saepta Julia.
Nocniki w antycznym Rzymie nie były przeznaczone jednakowo dla obu płci. Zarówno kobiety jak i mężczyźni posiadali własne wersje: płeć piękna wykorzystywała scaphium, kiedy gentlemani matella. Większe nocniki stawiane na ulicach były dla mężczyzn, których mocz był następnie zbierany i sprzedawany. Mocz wykorzystywali fullones, czyli współcześni folusznicy do czyszczenia tkanin.
Rzymskie patrycjuszowskie łoża (lecti cubicidares) znajdowały się w sypialni (cubiculum) zazwyczaj w niszach. Były wysokie, w związku z czym potrzebny był taboret (scamnum), aby móc się na nie wspiąć. Rzymianin idący spać zwykle kładł swoje sandały na podnóżku, który potem niknął pod masą przykrycia (stołek był tak dopasowany, że mieścił się pod łóżkiem).
Pregustator była to osoba (najczęściej niewolnik), która próbowała jedzenia lub napitku przed podaniem. Władcy posiadali całe zastępy takich testerów, bojąc się bycia otrutym.
Rzymianie na kaca zalecali zimnego drinka ze zmiksowanych surowych sowich jaj, smażonych jelit owcy, przyprawionych ekstraktem z ostropestu plamistego oraz zwęglonego pieczywa.
Plutarch wspomina, że większość ówczesnych ludzi twierdziło, że zniszczenie Kartaginy i podbicie Grecji zapewniało Rzymowi bezpieczeństwo i szansę harmonijnego istnienia. Grecki historyk przytacza jednak zdanie rzymskiego polityka, Nazyki, który uważał, że taka sytuacja jest zagrożeniem dla państwowości rzymskiej.
Nazwa miesiąca styczeń – w języku angielskim January – pochodzi od boga Janusa. Łacińska nazwa miesiąca stycznia brzmi Ianuarius. Był bogiem wszelkich początków, a także opiekunem drzwi, bram, przejść i mostów, patronem umów i układów sojuszniczych. Głównym jego świętem był pierwszy dzień roku (calendae Ianuariae), kiedy wzajemnie składano sobie życzenia i drobne podarki (m.in. wypiekane z mąki ciastko zwane ianual) na dobrą wróżbę; wtedy powoływano też na urząd nowo wybranych urzędników.
Kwiaty pochodzące z północnej Afryki wciąż rosną wokół Koloseum. Ich nasiona prawdopodobnie zostały przyniesione do Rzymu za sprawą lwów i innych egzotycznych zwierząt (np. w sierści), które sprowadzano do stolicy na czas igrzysk. W XIX wieku skatalogowano blisko 420 różnych rodzajów roślin wokół Amfiteatru Flawiuszy.
Antyczni Rzymianie jako lud rolniczy wojny pierwotnie toczyli jedynie latem, pomiędzy okresami siewów i żniw, a przed zimą, kiedy trudniej prowadzono manewry wojskowe. Po raz pierwszy wojnę w czasie zimy Rzym prowadził na początku IV wieku p.n.e., kiedy to Rzymianie przystąpili do oblężenia etruskiego miasta Weje.
