Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Marcus Fabius Quintilianus (ok. 35- ok. 96) zasłynął swoim dziełem Kształcenie mówcy, na którym wychował się niejeden humanista. Kwintylian uczył retoryki, z której zasłynął w Imperium Rzymskim, ale był także wybitnym pedagogiem. Uczony poruszał problemy, które dotyczą współczesnych ludzi i dlatego jego myśl jest aktualna.
W roku 1900 nieopodal francuskiej miejscowości Nantes dokonano przełomowego odkrycia. Niejaki Felix Chaillou odnalazł tam ponad tysiąc rzymskich monet pochodzących z drugiej połowy III w. Największą uwagę uczonych przykuła jednak jedna wyjątkowa moneta. Unikatowy egzemplarz antoniniana przedstawiający na awersie wizerunek niejakiego Domitianusa, nieznanego wcześniej cesarza-uzurpatora.
Cyniczne wykorzystywanie wiary współobywateli w celu osiągnięcia własnych celów politycznych nie jest cechą właściwą tylko dzisiejszym politykom. Już w najdawniejszych okresach znajdujemy przykłady osób stosujących podobne praktyki. Jedną z takich osób był Scypion Afrykański Starszy (236-183 p.n.e.), o którym wiemy, dzięki przekazom Polibiusza, że przynajmniej dwukrotnie dopuścił się podobnych zabiegów.
Marek Antoniusz to wódz i polityk rzymski. Żył w latach 82-30 p.n.e. Znany jest przede wszystkim ze swojej współpracy z Cezarem, związku z Kleopatrą i bitwy pod Akcjum.
Po przywróceniu tronu królowi Armenii Tigranesowi II Pompejusz Wielki zabrał ze sobą do Rzymu jego syna – również Tigranesa. Najpierw umieścił go u siebie w domu potem – u pretora Lucjusza Flawiusza.
Publius Aelius Hadrianus urodził się w Rzymie w roku 76 n.e. Swoją późniejszą pozycję zawdzięczał wujowi (Trajan), który adoptował go po śmierci ojca. W ten sposób dał mu możliwość zdobywania doświadczenia oraz możliwość sprawowania władzy. Dzięki temu został cesarzem w 117 roku n.e. Sprawowanie władzy przez Hadriana kojarzy się zazwyczaj z rozkwitem kulturalnym i utrzymywaniem pokoju w państwie.
Cesarz Dioklecjan pochodził z niezamożnej rodziny z okolic Salony. Swoją pozycję zawdzięczał ciężkiej pracy i zdolnościom wojskowym, dzięki którym szybko awansował na najwyższe szczeble rzymskiej armii. Był między innymi dowódcą gwardii przybocznej cesarza Numeriana. Cieszył się zatem wysokim zaufaniem. Cesarzem ogłosił się w roku 284 n.e.
Marek Tulliusz Cycero uchodzi za wielkiego polityka, myśliciela, filozofa, prawnika, a przede wszystkim mówcę i obrońcę. Jego głównym zajęciem była obrona oraz oskarżanie przed sądami rzymskimi. Wielu nawet nie zdając sobie z tego sprawy powtarza jego powiedzonka, czy słynne paremie, a młodzi prawnicy uczą się przemawiać na podstawie jego mów.
Zoilos urodził się w pierwszej połowie I w.p.n.e w rzymskim mieście Afrodyzja (dzisiejsza południowa Turcja). Wykopaliska prowadzone tam przez ostatnich pięćdziesiąt lat pozwoliły odkryć jego okazały grobowiec. Z początku archeolodzy myśleli, że mają do czynienia z osobą pochodzącą z arystokratycznego rodu, aż do momentu, gdy odkryto inskrypcję określającą go jako „Gajusz Juliusz Zoilos, wyzwoleniec boskiego Juliusza Cezara”.
Boudika, której imię oznacza Zwycięstwo (znana również jako Budyka lub Boadicea), była celtycką królową, która w 60 lub 61 r. n.e. zbuntowała się przeciwko rzymskiej władzy w starożytnej Brytanii. Z informacji uzyskanych na jej temat od starożytnych historyków rzymskich – Tacyta i Cassiusa Dio wynika, że niewiele wiadomo na temat wcześniejszego życia tej celtyckiej władczyni.
