Przepis na krem rzymski
Przepis na krem autorstwa Marka Gawiusza Apicjusza, gastronoma z czasów Oktawiana Augusta i Tyberiusza.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Przepis na krem autorstwa Marka Gawiusza Apicjusza, gastronoma z czasów Oktawiana Augusta i Tyberiusza.
W 1930 roku w Herkulanum wydobyto spod ziemi datowany na 79 rok n.e. chleb (pane). W 2013 roku Muzeum Brytyjskie poprosiło kucharza Giorgio Locatelli’ego o odtworzenie przepisu na rzymski bochenek chleba.
Późno-rzymski Codex Theodosianus, będący zbiorem rzymskich praw, wspomina że rzymski żołnierz powinien być wyposażony w buccellatum ac panem, vinum quoque atque acetum, sed et laridum, carnem verbecinam, czyli „suchar i chleb, także wino i ocet, ale także bekon i baraninę” (VII.4.6). Suchar, ocet i baranina miały wystarczyć na dwa dni, a potem żołnierz miał korzystać z chleba, wina i bekonu.
Tym co dla nas obecnie jest ketchup lub musztarda kiedyś dla Rzymian było garum. Garum było dodatkiem niezbędnym w wykwintnej kuchni rzymskiej. Pojawia się w większości przepisów zachowanych w dziele „O sztuce kulinarnej” Apicjusza.
W regionie Lacjum do dziś jednym z typowych ciast świątecznych jest tzw. żółty chleb – pangiallo. Jego korzenie sięgają już epoki Cesarstwa Rzymskiego.
Jednym z ulubionych przysmaków antycznych Rzymian były ślimaki tuczone mlekiem. Warron czy Pliniusz Starszy wspominają, że bogaci Rzymianie delektowali się ślimakami z własnych gospodarstw.