Rzymska rzeźba ukazująca liżącego się psa. Artefakt znajduje się w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Neapolu.
W starożytnym Rzymie o psach pisano stosunkowo dużo i raczej pochlebnie. Było to zwierzę wszechobecne w kulturze i w życiu codziennym Rzymian i mieszkańców Imperium Romanum. Pisali o nim Pliniusz Starszy, Cyceron, Columella, Katon Starszy i wielu innych, mniej sławnych autorów.
Pliniusz Starszy w „Historii Naturalnej” wylicza wszystkie psie nadzwyczajności; Cyceron trzeźwo ocenia psią czujność i wierność wobec pana, szybkość w polowaniu, odwagę i zażartość w walce. Columella i Katon patrzą na psa pod kątem jego użyteczności i dają praktyczne wskazówki dotyczące jego hodowli i pielęgnacji.
