Ciekawostki starożytnego Rzymu (Społeczeństwo)

Zachowane przedmioty świadczą, że antyczni Rzymianie byli doskonałymi rzemieślnikami, pracującymi na różnego rodzaju materiałach: od skóry, tkanin, drewna po metal i szkło.

Ius trium liberorum („prawo trójki dzieci”) było przywilejem wprowadzonym przez cesarza Augusta (rządził w latach 27 p.n.e. – 14 n.e.) w ramach jego reform społecznych i demograficznych. Miało ono na celu zwiększenie liczby narodzin w państwie rzymskim, które po latach wojen domowych borykało się z problemem spadku populacji. Ustanowiono je w 18 roku p.n.e. w ramach reform zawartych w ustawach Lex Iulia de Maritandis Ordinibus oraz Lex Papia Poppaea.

W starożytnym Rzymie fryzury przypominające „ptasie gniazdo” były szczególnie popularne w czasie panowania dynastii flawijskiej (69-96 n.e.) i późnego cesarstwa. Rzymianki, zwłaszcza te pochodzące z arystokracji, eksperymentowały z włosami, tworząc efektowne konstrukcje z licznych splotów i loków.

W dzisiejszych czasach do określania miejsca zamieszkania stosowane są nazwy ulic oraz numery domów. Jest to prosty i efektywny system, który jednak nie był wykorzystywany przez starożytnych Rzymian. W małych miastach znalezienie danego domu przez obcego mogło nie być dużym wyzwaniem. Z pewnością takiej osobie pomagali lokalni mieszkańcy i odpowiednio go kierowali.

W starożytnym Rzymie koncepcja otium (odpoczynek) i negotium (praca) stanowiła fundament życia społecznego i osobistego, szczególnie wśród elity. To właśnie otium post negotium — „odpoczynek po pracy” — symbolizowało równowagę, jaką człowiek powinien zachować, aby żyć harmonijnie. Otium miało kluczowe znaczenie w kształtowaniu kultury, filozofii i życia codziennego Rzymian.

W starożytnym Rzymie termin „negotium” oznaczał działalność zawodową, zarówno w sensie ekonomicznym, jak i politycznym. Stanowił przeciwieństwo „otium” – czasu wolnego, poświęconego na wypoczynek, refleksję czy życie kulturalne. Negotium odgrywało kluczową rolę w kształtowaniu struktury społecznej i gospodarczej Imperium Rzymskiego, gdyż Rzymianie postrzegali pracę nie tylko jako środek do zarabiania na życie, ale także jako sposób realizacji ambicji i zdobywania prestiżu.