Szparagi były w czasach starożytnych Greków i Rzymian bardzo drogim specjałem, który był specjalnie mrożony w Alpach na święta i festiwale. Zarówno Grecy jak i Rzymianie cenili sobie ich unikalny i delikatny smak, właściwości moczopędne oraz medyczne.
Szparagi znane były także w Egipcie, Syrii czy Hiszpanii. Zachowały się przepisy rzymskie, wykorzystujące smak szparagów.
W sezonie jadano je świeże; kiedy to zimą smażone. Cesarz Oktawian August utworzył nawet specjalną flotę, która miała transportować smaczne warzywo. Stąd też sformułowanie velocius quam asparagi conquantur, czyli „szybciej niż się gotują szparagi”1, które władca używał, aby zobrazować szybkie wykonanie.
Do naszych czasów zachował się rzymski przepis na szparagi z księgi Apicjusza De re coquinaria.
