Teatr rzymski w Kartagenie (południowa Hiszpania) został zbudowany w późnym I wieku p.n.e. Obiekt jest schowany między współczesną zabudową miasta.
Rzymski teatr składał się z trzech głównych części: sceny, orkiestry i cavea (siedziska). Wszystkie te przestrzenie się nawzajem uzupełniały i tworzyły zamkniętą całość. Widownia powstała bezpośrednio na kamiennym zboczu i mogła pomieścić 6000 ludzi.
Za sceną znajdował się portyk, w którym mogli przebywać widzowie w trakcie przerwy lub schować się przed deszczem.
Zachowane nadproża z wejść do teatru rzymskiego w Cartagenie dowodzą, że obiekt powstał na cześć wnuków Oktawiana Augusta – Gajusza i Lucjusza Cezara. Na kamieniu, wykonanym z szarego piaskowca, który znajdował się przy wschodnim wejściu, znajduje się inskrypcja honorująca Lucjusza Cezara; kiedy na zachodnim – prawdopodobnie Gajusza Cezara. Obiekty datowane są na I wiek p.n.e.
Tego typu obiekty stanowiły integralny element propagandy. W tym przypadku miały na celu wypromowanie wnuków Oktawiana Augusta, jako przyszłych następców. Lucjusz i Gajusz byli dziećmi Marka Agryppy i Julii – córki Oktawiana.
W III wieku n.e. na miejscu teatru powstał targ, do budowy którego wykorzystano znajdujący się tam budulec.
