Królestwo Bosporańskie było władztwem politycznym, które powstało na początku V w. p.n.e. w wyniku sojuszu kilkudziesięciu miast i miasteczek położonych wzdłuż obu brzegów Cieśniny Kerczeńskiej (Półwysep Krym) dla wspólnej obrony przed koczowniczymi ludami. Od końca I w. p.n.e. Królestwo Bosporańskie znalazło się w sferze wpływów cesarstwa rzymskiego, które było zainteresowane kontrolą sytuację w północnej części regionu Morza Czarnego oraz na granicach prowincji położonych w jego pobliżu.
W ciągu kolejnych dwóch i pół wieku jedyna próba zmiany tej sytuacji i wydostania się spod władzy Rzymu była związana z panowaniem króla Mitrydatesa VIII (ok. 40 – 47), gdy w latach 45 – 49 n.e. na większości podporządkowanych ziem toczyła się wojna z Rzymianami.
Zaostrzenie stosunków pomiędzy państwami nastąpiło po tym, jak Kotys, brat Mitrydatesa, wysłany jako poseł do cesarza Klaudiusza, ujawnił, że brat przygotowuje się do wojny przeciwko Rzymianom. Zorganizowano zatem wyprawę na Bospor w celu ustanowienia tam prorzymsko nastawionego Kotysa. Dowództwo nad tą ekspedycją objął Aulus Didius Gallus, który w 44 r. został namiestnikiem prowincji Mezji. Armia Didiusa Gallusa zadała Mitrydatesowi VIII ciężką klęskę w europejskiej części Bosporu, zajęła stolicę królestwa – miasto Pantikapajon (obecny Kercz) i osadziła na tronie Kotysa. Po odejściu głównych sił rzymskich walki przeniosły się do zachodniej części królestwa, gdzie opór wciąż stawiali zwolennicy obalonego króla. Walki w tej części kraju zakończyły się w roku 47 zdobyciem przez Rzymian i zwolenników Kotysa twierdzy, o nazwie Artezian.
Ostatni etap walk obejmuje walki toczone na wschodnich wybrzeżach Morza Azowskiego w latach 47 – 49. Punktem zwrotnym w tej części kampanii było oblężenie miasta Uspa, które zostało zdobyte w 49 roku. Mitrydates został pojmany i zawieziony do Rzymu, gdzie żył w areszcie domowym. Kotys pozostał na tronie aż do swojej śmierci, w 68 r. n.e. Wojna ta była jedyną próbą uniezależnienia się Królestwa Bosporu od Rzymu. Kolejni jego królowie sprawowali władzę jako klienci Imperium aż do upadku państwa w IV wieku n.e. w wyniku przybycia Hunów do Europy.