Przyjaciel Cyceron
Najlepszym przyjacielem Cycerona był Tytus Pomponiusz, zwany Attykiem. Nawet jeśli często nie przebywali razem, Cyceron i Attyk wymieniali listy, które są świadectwem przyjaźni, pełnego oddania i uczucia.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Najlepszym przyjacielem Cycerona był Tytus Pomponiusz, zwany Attykiem. Nawet jeśli często nie przebywali razem, Cyceron i Attyk wymieniali listy, które są świadectwem przyjaźni, pełnego oddania i uczucia.
Swetoniusz (ok. 69 – po 122 n.e.), rzymski historyk przeszedł do historii jako twórca biografii cesarzy rzymskich od Oktawiana Augusta do Domicjana, uwzględniając Juliusza Cezara – pierwszego z „cezarów”. Dziełem tym jest „Żywot cezarów” (De vita Caesarum).
Appian z Aleksandrii (ok. 95 – ok. 180 n.e.), grecki historyk, w swoim dziele „Historia rzymska” poświęcił spory fragment porównaniu Juliusza Cezara oraz Aleksandra Wielkiego. W świecie starożytnym wielu wodzów chciało dorównać osiągnięciom młodego macedońskiego króla. Nie inaczej było z Cezarem.
„Historia Augusta”1 jest zbiorem biografii rzymskich cesarzy i uzurpatorów, zaczynając od początków panowania Hadriana (117 n.e.) do śmierci Numeriana (284 n.e.). Jest to jedno ze źródeł historycznych, wokół którego jednak wciąż krążą liczne wątpliwości.
Wielkim dziełem rzymskiego pisarza i naukowca Pliniusza Starszego była „Historia naturalna” (Naturalis historia) – antyczna encyklopedia. Co ciekawe było to jedyne zachowane dzieło pisarza.
De Officiis jest to esej Cycerona podzielony na trzy księgi, w których Cyceron wyjaśnia swoją koncepcję najlepszego stylu życia; jak się powinien zachowywać prawdziwy Rzymian; i podkreśla potrzebę przestrzegania zobowiązań moralnych. Ponadto Cyceron skrytykował Cezara i jego dyktaturę.
Pozycję niewolnika w świecie rzymskim świetnie ukazuje fragment utworu – Satyricon, której autorstwo przypisuje się Gajuszowi Petroniuszowi, pierwszo-wiecznemu znawcy dobrego smaku i wartości artystycznych. Autor opisuje jak jeden z bohaterów utworu, niejaki Trymalchion – wyzwoleniec, który ciężką pracą i wytrwałością osiągnął wolność i bogactwo – pstryka palcami na swojego niewolnika. Ten na wezwanie przynosi nocnik, do którego oddaje potrzebę jego pan. Następnie przynosi misę wody do umycia rąk.