Ciekawostki starożytnego Rzymu (Źródła historyczne)

Noctes Atticae („Noce Attyckie”) to dzieło, które napisał Aulus Gelliusz (ok. 125 – po 180 n.e.) w II wieku n.e. w trakcie pobytu w Atenach. Stanowi ono spis fascynujących informacji o świecie antycznym, jakie pozyskał w rozmowie lub przeczytał w książkach. W dziele znajdziemy wiedzę z dziedziny gramatyki, geometrii, filozofii, historii i wielu innych przedmiotów oraz anegdoty o znanych postaciach.

Tytus Liwiusz (59 p.n.e. – 17 n.e.), jeden z najważniejszych historyków starożytnego Rzymu, pozostawił po sobie monumentalne dzieło – „Ab Urbe Condita” (czyli „Dzieje Rzymu od założenia miasta”). Jego praca, licząca pierwotnie aż 142 księgi, była próbą spisania historii Rzymu od momentu jego mitycznego założenia przez Romulusa aż do współczesnych mu czasów, czyli końca I wieku p.n.e. Choć z dzieła zachowało się do naszych czasów jedynie 35 ksiąg, to jego wpływ na późniejsze dzieje literatury, historiografii oraz postrzeganie starożytności jest ogromny.

Czytam właśnie „Dzieje Rzymu od założenia Miasta” autorstwa starożytnego historyka Tytusa Liwiusza i choć dopiero powoli chłonę pierwsze księgi jego dzieła, już dzisiaj chciałbym podzielić się z Wami pewnymi refleksjami.

Swetoniusz (ok. 69 – po 122 n.e.), rzymski historyk przeszedł do historii jako twórca biografii cesarzy rzymskich od Oktawiana Augusta do Domicjana, uwzględniając Juliusza Cezara – pierwszego z „cezarów”. Dziełem tym jest „Żywot cezarów” (De vita Caesarum).

„Historia Augusta”¹ jest zbiorem biografii rzymskich cesarzy i uzurpatorów, zaczynając od początków panowania Hadriana (117 n.e.) do śmierci Numeriana (284 n.e.). Jest to jedno ze źródeł historycznych, wokół którego jednak wciąż krążą liczne wątpliwości.

Wielkim dziełem rzymskiego pisarza i naukowca Pliniusza Starszego była „Historia naturalna” (Naturalis historia) – antyczna encyklopedia. Co ciekawe było to jedyne zachowane dzieło pisarza.