Łuk Tytusa to łuk triumfalny będący pomnikiem chwały cesarza Tytusa i jego ojca Wespazjana. Został wystawiony w 96 roku n.e. w Rzymie dla uczczenia zwycięstwa Wespazjana i Tytusa w wojnie żydowskiej. Jego budowa trwała od 81 do 96 roku n.e. Budowla o wysokości 15 metrów, szerokości 8 metrów i głębokości 3 metrów ustawiona została przy via Sacra.
Jest to konstrukcja wykonana z białego marmuru. Łuk jest jedno przelotowy i posiada cztery kolumny w porządku korynckim usytuowane na fasadach. Kolumny o trzonach gładkich znajdują się na bokach, a zdobione kanelurami wewnątrz.
Attyka wieńcząca łuk ozdobiona jest kartuszem, w którym znajduje się inskrypcja będąca doskonałym przykładem scriptura monumentalis, czyli rzymskiej czcionki używanej w oficjalnych inskrypcjach. Napis głosi:
SENATVS POPVLVSQVE ROMANVS DIVO TITO DIVI VESPASIANI F(ILIO) VESPASIANO AVGVSTO
czyli:
Senat i Lud Rzymu dedykuje to boskiemu Tytusowi Wespazjanowi Augustowi, synowi boskiego Wespazjana.
Łuk bogaty jest w płaskorzeźby, które utrzymane są w stylu reliefu historycznego. Stronna wschodnia to relief, jako jedyny na łuku, jednoplanowy. Ukazuje procesję podczas triumfu. Pozostałe są utrzymane w ujęciu wieloplanowym, co uzyskano poprzez odpowiednie ustawienie postaci oraz zróżnicowanie głębokości płaskorzeźby. Na stronie północnej widać gloryfikację i wyidealizowanie postaci Tytusa. Reliefy wewnętrzne z kolei ukazują triumf Tytusa i zdobyte łupy.
