W Vindolandzie (północna Anglia) odkryto ustnik do rzymskiego instrumentu muzycznego – cornu. Obiekt znaleziono na terenie, gdzie niegdyś znajdowała się rzymska budowla oficerów (schola).
Ustnik ma około 17 cm długości i datowany jest na 120-128 rok n.e. Ustnik był częścią cornu, czyli rogu. Ten instrument muzyczny zwykle był wykonany z brązu i miał kształt litery „G”. W poprzek instrumentu umieszczano drewniany pałąk, który umożliwiał lepsze trzymanie instrumentu przez trębacza (cornicen) oraz dawał możliwość oparcia ciężaru przedmiotu na ramieniu.
Cornu w armii rzymskiej wykorzystywany był do wydawania i przekazywania rozkazów w trakcie marszów i bitwy. Jak podaje Wegecjusz, trębacze cornu oznajmiali także zakończenie warty w obozie legionowym.
W Vindolandzie, w czasie rządów Hadriana (117-138 n.e.) stacjonował oddział auxilia Cohors I Tungrorum milliaria peditata, który posiadał jednego trębacza cornu na każdą centurię; łącznie było 10 centurii po 80 ludzi.
