Argei były to archaiczne obchody w antycznym Rzymie, które odbywały się w dniach 16-17 marca oraz 14-15 maja. Już w czasach panowania Oktawiana Augusta (27 p.n.e. – 14 n.e.) rytuały związane z tym wydarzeniem były tajemnicze i niezrozumiałe.
W maju procesja złożona z pontyfików, westalek i pretorów pokonywała trasę złożoną z 27 postojów (sacella lub sacraria), gdzie na każdym z nich osoby biorące w pochodzie odbierały manekiny (effigies lub simulacra) wykonane z trzciny i słomy. Po odwiedzeniu każdej ze stacji procesja udawała się do Pons Sublicius – najstarszego mostu Rzymu – skąd do Tybru wrzucano wszystkie kukły.
Obchody argei trwały jeszcze do późnych lat Cesarstwa Rzymskiego, mimo że nie znano za bardzo kontekstu święta. Dowodzi to, jak Rzymianie byli przywiązani do tradycji i związani z religią.
Zgodnie z Owidiuszem, rytuał ten był formą złożenia ofiar na cześć Saturna lub też boga rzeki Tyber – Tiberinusa.
