Tradycja przekazała imiona siedmiu królów, którzy mieli panować łącznie 244 lata, a więc niezwykle długi jak na siedmiu władców okres czasu. Według tradycji po kolei panowali: Romulus, Numa Pompiliusz, Tullus Hostiliusz, Ankus Marcjusz, Tarkwiniusz Stary, Serwiusz Tulliusz i Tarkwiniusz Pyszny, przy czym jedynie trzej ostatni władcy, pochodzenia etruskiego, są historyczni i wiarygodni. Pozostała czwórka według historyków ma postać jedynie legendarną.
Królowie Rzymu wraz z datami panowania | |||
Romulus | Legendarny założyciel i pierwszy król Rzymu. Miał panować dłuższy czas, a potem zostać wzięty żywcem do nieba by stać się bogiem Kwirynem. | ||
Numa Pompiliusz | Drugi legendarny król Rzymu. Sabińczyk, religijny prawodawca, twórca kolegiów kapłańskich i rzemieślniczych; łagodził obyczaje w Rzymie i uchwalił liczne prawa. | ||
Tullus Hostiliusz | Trzeci król Rzymu. Cieszył się sławą wielkiego wojownika, zdobywca Alba Longa; zwyciężył Albanów oraz przyłączył Wzgórze Celijskie. Zbudował wiele posiedzeń dla senatu w tym kurię Hostiliusza. | ||
Ankus Marcjusz | Czwarty król Rzymu. Budowniczy pierwszego mostu na Tybrze, założyciel portu w Ostii; przyłączył do Rzymu wzgórza Awentyn i Janikulum. | ||
Tarkwiniusz Stary | Piąty król Rzymu, który był pochodzenia etruskiego. Za jego panowania rozpoczęto budowę Circus Maximus oraz kanałów ściekowych – Cloaca Maxima. Według naukowców uważany za autentycznego władcę monarchii rzymskiej. | ||
Serwiusz Tuliusz | Szósty król Rzymu. Budowniczy tzw. murów serwiańskich otaczających miasto. Jako pierwszy zarządził ogólny spis ludności Rzymu i dokonał podziału społeczeństwa według klas majątkowych. Tym sposobem zwiększył liczebność armii i zmniejszył dominację patrycjuszy. | ||
Tarkwiniusz Pyszny | Siódmy i ostatni król rzymski pochodzenia etruskiego. Ostatecznie obalony przez arystokrację. Według naukowców uważany za autentycznego władcę monarchii rzymskiej. | ||
