Caligae były obuwiem noszonym przez rzymskich legionistów do centurionów włącznie. Były one formą podkutych sandałów. Nie okrywały palców, miały grubą, nabijaną gwoździami podeszwę, składającą się z kilku warstw skóry. Sandały przytwierdzano do stóp rzemieniami pokrywającymi podbicie i dolną część nogi. Dodatkowo noszono skórzane lub metalowe cholewki okrywające w całości goleń.
Stworzone do walki w lato na równinie były lekkie i wygodne. W czasie jednak wypraw w skaliste góry, legioniści nawlekali na nogi ścierki i materiał. Z kolei zimą sandały ocieplano tkaniną lub futrem. Buty były skrojone z uwzględnieniem różnic pomiędzy prawą i lewą stopą, co było w owych czasach nietypowe.
Od nich pochodzi przydomek cesarza Kaliguli, który jako mały chłopiec przebywał w obozie nad Renem. Tam właśnie ojciec, wódz rzymski Germanik, pokazywał swoim żołnierzom ubranego w dziecinny strój legionisty Kaligulę.
