Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Horologium Solarium Augusti był to największy zegar słoneczny i kalendarz wszech czasów. Monument znajdował się w Rzymie na Polu Marsowym. Obecnie ten obelisk znajduje się na Piazza Montecitorio w Rzymie przed Izbą Deputowanych.
Mimo że walki gladiatorów zostały oficjalnie zakazane przez Konstantyna Wielkiego w roku 325 n.e. to odbywały się one aż po rok 404 n.e. Tego roku dnia 1 stycznia cesarz zachodnio-rzymski Honoriusz ostatecznie i nieodwołalnie zniósł te krwawe igrzyska.
Już w antycznym Rzymie sadzono drzewa przy drogach, głównie sosny i cyprysy. W ten sposób podróżni i kupcy mogli zatrzymać się na postój i odpocząć w cieniu od słońca.
Chodzenie boso w antycznym Rzymie było źle widziane i świadczyło o niskim statusie osoby. Podobnie, zaniedbane i dziurawe buty postrzegane były jako dowód ubóstwa. W dużej mierze Rzymianie obuwie zaadaptowali od Etrusków i Greków, tworząc swoje własne rozwiązania.
Nazwę „Wieczne Miasto” (Urbs aeterna) nadał ostatecznie Rzymowi cesarz Hadrian, ale wcześniej użył jej już I-wieczny pisarz Tibullus w „Elegiach”. O wieczności Rzymu wspominali nawet Owidiusz czy Liwiusz.
Ligowie (Lugiowie) byli ludem o nie do końca jasnym pochodzeniu, które tuż p.n.e. i w pierwszych wiekach n.e. zamieszkiwali górne dorzecze Odry i Wisły, a więc teren dzisiejszej południowej i środkowej Polski.
Wybuch Wezuwiusza w sierpniu 79 roku n.e. był potężnym kataklizmem. Po dziś dzień możemy podziwiać szczątki pogrzebanych żywcem mieszkańców Pompejów. A to za sprawą genialnej metody Giuseppe Fiorelli’ego.
W roku 494 p.n.e. doszło do tzw. pierwszej secesji plebejskiej, która była buntem przeciwko panowaniu patrycjuszy w Rzymie. Aby przekonać tłum do zaprzestania rebelii, warstwa rządząca wysłała specjalnego emisariusza. Został nim niejaki Meneniusz Agrypa – konsul na rok 503 p.n.e. – który był zaprzyjaźniony z masami.
Małżeństwo Liwii i Augusta nie różniło się niczym szczególnym od pozostałych rzymskich małżeństw. Liwia była przykładną żoną, kochającą swego męża; na pewno wierną, co zresztą zgadza się z jej nienagannym wychowaniem.
Na skórze Oktawiana Augusta znajdować się miało wiele znamion; Swetoniusz twierdzi nawet, że układały się one na plecach i brzuchu w gwiazdozbiór Niedźwiedzicy. Ponadto cesarz August panicznie bał się burzy i piorunów.
