Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Antyczni Rzymianie spożywając zupę używali głównie łyżek wykonanych z brązu, zwierzęcych kości lub drewna. Bogatsi Rzymianie używali srebrnych sztućców. Do deserów używano tzw. ligula małej łyżeczki deserowej. Był jeszcze inny rodzaj np. coclear – łyżka z ostrą końcówką do wyciągania ślimaków z muszli lub jedzenie jajka. Co jeszcze wykorzystywano do spożywania posiłków? Jak spożywali posiłki antyczni Rzymianie?
Patrycjusze rzymscy jadali w pozycjach półleżących, sadowiąc się na sofach. Sofy otaczały z trzech stron główny stół z potrawami i napitkami, roznoszonymi przez niewolników do poszczególnych gości. Nazwa rzymskiej jadalni – triclinium – pochodzi właśnie od trzech łóżek (gr. treis kline).
Ryż był znany w czasach antycznych. Antyczny Rzym importował tzw. ryż siewny (Oryza sativa) z Indii, jako produkt luksusowy dodawany do potraw lub stosowany jako medykament. Wzmianki o nim można znaleźć w tekstach autorów, takich jak Pliniusz Starszy, który opisywał ryż jako cenny i rzadki składnik, używany także w celach leczniczych.
W regionie Lacjum do dziś jednym z typowych ciast świątecznych jest tzw. żółty chleb – pangiallo. Jego korzenie sięgają już epoki Cesarstwa Rzymskiego.
Jednym z ulubionych przysmaków antycznych Rzymian były ślimaki tuczone mlekiem. Warron czy Pliniusz Starszy wspominają, że bogaci Rzymianie delektowali się ślimakami z własnych gospodarstw.
Podstawowym składnikiem obiadu Rzymianina był chleb z różnych rodzajów mąki: chleb czarny (panis rusticus, plebeius), chleb biały (panis secundaris) i najdelikatniejszy chleb luksusowy (panis candidus, mundur). Nie brakowało jarzyn, sałaty, kapusty, porów, ciecierzycy, bobu (gotowany, prażony), koziego sera i oliwek.
Szparagi były w czasach starożytnych Greków i Rzymian bardzo drogim specjałem, który był specjalnie mrożony w Alpach na święta i festiwale. Zarówno Grecy jak i Rzymianie cenili sobie ich unikalny i delikatny smak, właściwości moczopędne oraz medyczne.
Bogaci Rzymianie organizowali niezwykle dekadenckie i ekstrawaganckie uczty, które trwały godzinami. Nie mogąc już przełknąć kolejnych potraw, niewolnicy drażnili ich podniebienie piórem, by ci następnie mogli zwymiotować zawartość żołądka. W ten sposób mogli dalej uczestniczyć w zabawie.
Cebula była niezwykle popularna w czasach antycznych Rzymian, stąd też zapewne w wielu potrawach w Europie jest nadal używana. Rzymianie wraz z podbojem Europy zabierali ze sobą warzywo w różne regiony, w tym do Germanii lub Brytanii. W Rzymie cebula uważana była za afrodyzjak.
Plebejusze jedli używając wszystkich palców u rąk. Patrycjusze aby odróżnić się od plebsu używali jedynie trzech palców, tak aby nie ubrudzić palca serdecznego oraz małego.
