Ciekawostki starożytnego Rzymu (Antyczne historie)

Cesarz Witeliusz był prawdopodobnie jednym z najbardziej otyłych władców Rzymu. Bez przerwy biesiadował. Jadł co najmniej trzy razy dziennie. Często wymiotował, aby móc jeść dalej i więcej.

Cesarz Karus (panujący w latach 282–283 n.e.) latem 283 roku n.e., podczas jednej z wypraw wojennych w czasie silnej burzy, zginął prawdopodobnie rażony piorunem.

Według Plutarcha, królowa Kleopatra VII po klęsce pod Akcjum w 31 roku p.n.e. przez kilka miesięcy zbierała silne trucizny, których skuteczność i stopień bólu sprawdzała na więźniach.

Według przekazu Euzebiusza z Cezarei przed bitwą przy moście Mulwijskim (dnia 28 października 312 roku n.e.) Konstantyn Wielki miał wizję, która pozwoliła mu odnieść zwycięstwo. 

Jednym z najbardziej odrażających pomysłów cesarza Heliogabala, było poślubienie greckiego niewolnika – Hieroklesa. Oficjalnie ich związek nie miał mocy prawnej, gdyż starożytni Rzymianie nie przewidywali instytucji małżeństw homoseksualnych.

Plutarch wspomina historię o senatorze, którego żona wypytywała go o to, na jaki temat debatuje Senat. Aby uciszyć swoją ciekawską żonę senator odpowiedział, że zgromadzenie rozważa czy pojawienie się na niebie skowronka ze złotym hełmem i włócznią jest dobrym czy złym omenem. Przy okazji poprosił żonę o zachowanie tajemnicy, kiedy opuszczał dom.

Tytus Liwiusz podaje, że podobno matka pewnego Rzymianina, któremu udało udało się uciec z bitwy pod Kannami w 216 roku p.n.e. i wrócić do Rzymu, zmarła na rękach swojego syna. Inna matka na wieść o śmierci syna siedziała pogrążona w smutku przed domem. Kiedy jednak ujrzała go żywego u swoich drzwi, umarła z radości.

Drugi król Rzymu Numa Pompiliusz był znany ze swej mądrości, pobożności i pokojowego nastawienia. Według tradycji zapoczątkował w Rzymie państwowy kult bogów, utworzył tzw. triadę kapitolińską wyznaczając kapłanów dla Jowisza (flamen dialis), Marsa (flamen Martialis) i Kwirynusa (flamen Quirinalis). 

Kleopatra próbowała leczyć łysinę Juliusza Cezara. Słynny rzymski lekarz Galen (II wiek n.e.) twierdził, że Kleopatra zalecała na tę przypadłość pastę ze spalonych: myszy, szmaty, końskich zębów; niedźwiedziego tłuszczu; szpiku jelenia oraz łodyg trzciny. Składniki miały być stosowane w równych proporcjach, mieszane z miodem i wcierane w głowę.

Rzymski mąż stanu, Katon Starszy nalegał, że dzieci powinny być kąpane w ogrzanym moczu, wytwarzanym przez dorosłych, którzy jedli wcześniej kapustę. Z kolei jeśli dziecko nie będzie skore zasnąć, należy włożyć mu do pieluchy kozi nawóz.