Kastor i Polluks, znani również jako Dioskurowie, odgrywali istotną rolę w mitologii greckiej, ale również w antycznym Rzymie zyskali szczególną cześć. Uważani za opiekunów żołnierzy i patronów jazdy, symbolizowali braterską lojalność i heroizm. Ich mityczne narodziny z królowej Ledy i boga Zeusa (według Hezjoda), który przyjął postać łabędzia, dały im boski status, choć Kastor, w przeciwieństwie do Polluksa, był śmiertelny.
Łączyła ich szczera braterska miłość. Po śmierci Kastora, Zeus obydwu przemienił w gwiazdozbiór nieba północnego, aby na zawsze pozostali razem.
W Rzymie, Dioskurowie byli czczeni zwłaszcza po słynnej bitwie nad jeziorem Regillus (499 lub 496 r. p.n.e.), gdzie według legendy pojawili się na polu bitwy, pomagając Rzymianom w zwycięstwie nad Latynami. Po tym wydarzeniu powstała ich słynna świątynia na Forum Romanum, gdzie pełnili rolę strażników państwowej potęgi i dobrobytu. Świątynia była nie tylko miejscem kultu religijnego, ale także miejscem zebrań politycznych i sądowych.
Kastor i Polluks byli również uważani za opiekunów podróżników, zwłaszcza żeglarzy, gdyż według mitu pojawiali się na niebie w postaci gwiazd (znanych dzisiaj jako gwiazdozbiór Bliźniąt), aby zapowiadać korzystne warunki pogodowe. Ich wizerunki często zdobiły monety, a obecność boskich bliźniaków symbolizowała jedność i ochronę nad ludem rzymskim.
W antycznym Rzymie obchodzono święto Dioskurów dnia 15 lipca.
