Rozdziały
Aius Locutius to tajemnicze bóstwo niewiadomego pochodzenia i wyglądu. W mitologii rzymskiej występuje tylko jeden raz i to w postaci głosu.
Etymologia imienia
Znaczenie imienia Aius Locutius można przełożyć dosłownie jako: Rzeczący/Mówiący. Z imieniem boga są powiązane łacińskie słówka: aio i loquor– mówić/rzec.
Objawienie się boga
Historia zaczyna się w 391 roku p.n.e. przy ulicy Via Nova w Rzymie. Nocą w tych okolicach przechadzał się obywatel rzymski o imieniu Ceditus. W czasie spaceru usłyszał głos. Tajemniczy głos wzywał go, by ten ostrzegł Rzymian przed nadchodzącym atakiem Galów. Ceditus spełnił tę prośbę, lecz nikt nie potraktował jego słów poważnie. Przestrogi nie posłuchano i w konsekwencji nastąpił najazd Galów na Rzym w 390 r. p.n.e. Atak odparto, lecz miasto doznało wielu zniszczeń. Po ataku Rzymianie przypomnieli sobie całe wcześniejsze wydarzenie. Dyktator Marek Furiusz Kamillus i senat ofiarowali bogu ołtarz przy Via Nova u podnóża Palatynu, w miejscu, gdzie bóstwo odezwało się po raz pierwszy i ostatni. Tym gestem chcieli wyrazić skruchę za nie wysłuchanie boskiej przepowiedni.
Opowieść o Aiusie Locutiusie jest mitem tajemniczym, nie tylko posiadającym motyw tragicznego sprawdzenia się przepowiedni. Aius Locutius jako bóg bardzo się różni od innych rzymskich, italskich bogów. O jego wyglądzie nic nie wiadomo, jego “byt” jest zdefiniowany tylko głosem. Mimo to, ujawnienie się boga było czymś niezwykłym, niecodziennym. Rzymscy bogowie w porównaniu do bogów greckich nie objawiają się ludziom. Swoją wolę przekazywali wyłącznie za pośrednictwem różnych znaków oraz za pomocą wyroczni. Tym wyjątkiem staje się Aius Locutius, bóstwo usłane na zawsze tajemnicą.
