W starożytnej kulturze rzymskiej liście laurowe miały ogromne znaczenie jako symbol triumfu, honoru i osiągnięć. Myśl o zdobyciu lauru oznaczała wysoki poziom realizacji i uznania.
Wieniec laurowy, wykonany z liści wiecznie zielonego wawrzynu szlachetnego (Laurus nobilis), był prestiżową nagrodą przyznawaną zwycięzcom zwycięstw militarnych, zawodów sportowych i osiągnięć literackich. Wieniec był noszony przez cesarzy, bohaterów i kapłanów jako symbol ich statusu i prestiżu.
Wierzono, że liście laurowe posiadają magiczne właściwości, chroniące przed złem i nieszczęściem. Rzymianie wierzyli także, że liście laurowe chronią przed klątwami i chorobami. Wawrzyn szlachetny od wieków stosowany jest w kuchni i medycynie włoskiej.
Moc liści laurowych w starożytnej kulturze rzymskiej jest ściśle związana z imieniem Laurentius, które wywodzi się od łacińskiego słowa „Laurentum” i oznacza „ukoronowany laurem”. Nazwa niesie ze sobą trwałą moc wieńca laurowego jako symbolu osiągnięć i triumfu cywilizacji rzymskiej.
Obecnie wzrasta zapotrzebowanie na produkty naturalne zawierające przeciwutleniacze i polifenole. Zdrowe korzyści płynące z wawrzynu rzymskiego można teraz naukowo wyjaśnić dzięki wielu silnym polifenolom znajdującym się w ekstraktach z liści lauru rzymskiego.
