Ligowie (Lugiowie) byli ludem o nie do końca jasnym pochodzeniu, które tuż p.n.e. i w pierwszych wiekach n.e. zamieszkiwali górne dorzecze Odry i Wisły, a więc teren dzisiejszej południowej i środkowej Polski.
Po raz pierwszy, wzmianka o Lugiach pojawia się w Geografii Strabona, który wspomina że byli oni „wielkim ludem” i wraz z innymi plemionami podlegali niejakiemu Marbodowi – wodzowi Markomanów, których ziemie ojczyste znajdowały się na dzisiejszych Czechach.
Następnie o Lugiach wspomina Tacyt w swoich Rocznikach. W 50 roku n.e. wzięli oni udział w zniszczeniu państwa niejakiego Wanniusza. W innym dziele pt. Germania Tacyt pisze, że Lugiowie dzielili się na wiele plemion (civitates), z których wymienia pięć najważniejszych: Hariów, Helwekonów, Manimów, Helizjów, Nahanarwalów.
Kolejnym rzymski pisarzem, który przytacza Ligów jest Kasjusz Dion. W Historii Rzymskiej przedstawia czas panowania Domicjana (81-96 n.e.), kiedy to w latach 91-92 n.e. Ligowie wspierali Rzym w walkach ze Swebami i Gotami. Na czas walk ze Swebami, Ligowie otrzymali posiłki rzymskie w liczbie 100 jeźdźców. Nie mamy pewności, czy rzeczywiście wojsko rzymskie udało się na ziemie Ligów. Jeśli byłaby to jednak prawda, byłby to pierwszy dowód na obecność rzymskich żołnierzy na obecnych ziemiach Polski.
Klaudiusz Ptolemeusz, naukowiec greckiego pochodzenia żyjący w II wieku n.e., przytacza informacje o Burach – którzy w jego odczuciu należeli do plemienia Ligów. Podobno odegrali oni ważną rolę w czasie wojen markomańskich (167-180 n.e.), o czym świadczy zorganizowanie przeciw nim odrębnej wyprawy wojennej (Expeditio Burica) w latach 182-183 n.e. i zawarcie później przez Kommodusa przymierza z tym ludem.
Następne informacje o Ligach są niejasne. Niektórzy historycy uważają, że wspomina o nich Zosimos w swojej Nowej historii. Twierdzi, że Longiones walczyli na terenie Recji (obecna Austria) z wojskami cesarza rzymskiego Probusa w roku 279 n.e. Władca Rzymu odniósł nad nimi zwycięstwo. Następną wzmianką może być wielki lud Lupiones-Sarmatae umieszczony na mapie Tabula Peutingeriana datowanej ogólnie na II-IV wiek n.e.
Naukowcy uważają, że zapewne do III wieku n.e., Ligowie zostali wchłonięci do struktur społecznych i państwowych Wandalów.
Na koniec warto wspomnieć, że z plemienia Ligów pochodzić mieli słynni bohaterowie „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza: Ligia Kallina i Ursus. Sienkiewicz identyfikował Ligów ze Słowianami, a sam motyw pojawienia się Ligów w powieści miał na celu przede wszystkim podbudowanie morale Polaków będących pod zaborami. Próbowano wyprowadzić słowiański rodowód nazwy plemienia jako mieszkańców ługów, łęgów tj. podmokłych zarośli, mokradeł, leśnych bagien. Teoria ta jest jednak odrzucana i uważa się, ze nazwa plemienia pochodzi od imienia celtyckiego boga – Lugha.
