Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Rzymski fresk z Willi Misteriów w Pompejach, ukazujący gryfa. Scena przedstawia członka ludu Arimaspów, który podkrada złoto gryfowi. Obiekt datowany na połowę I wieku p.n.e. Artefakt znajduje się w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Neapolu.
Rzymskie szklane naczynko w kształcie hełmu gladiatora. Obiekt wykonano w Nadrenii w III wieku n.e. Obecnie znajduje się w the British Museum.
Rzymska rzeźba głowy kobiety, zapewne bogini Junony Sospity (zbawczyni). Jej atrybutami była kozia skóra z rogami, która znajdowała się na głowie rzeźby. Zachowana głowa była częścią większej kompozycji. Obiekt jest datowany na I wiek p.n.e. i wykonany jest z marmuru. Artefakt znajduje się w Ny Carlsberg Glyptotek w Kopenhadze (Dania); odkryto zapewne w Tusculum (Włochy).
Brutalność i okrucieństwo często kojarzą się ze starożytnym Rzymem, a jednym z najbardziej przerażających zwyczajów był zwyczaj wykorzystywania skazańców jako „ludzkich latarni”. Jak wyglądał ten okrutny sposób karania i co mówi o mentalności rzymskiego imperium? O tym w poniższym artykule.
W starożytnym Rzymie jednym z najbardziej intrygujących zwyczajów było fatum, czyli pojęcie losu, który był ściśle związany z boską wolą. Wierzono, że boginie przeznaczenia, znane jako Trójca Fatum – Nona, Decima i Morta – miały kontrolę nad życiem każdej osoby.
Rekonstrukcja komputerowa słynnej pary z rzymskiego fresku, który zatytułowano – „Piekarz i jego żona”.
Gajusz Azyniusz Pollion (ok. 76 p.n.e.– ok. 4 n.e.) był rzymskim wojskowym, politykiem, stronnikiem Juliusza Cezara, i pisarzem. Największym osiągnięciem Polliona było założenie pierwszej publicznej biblioteki w Rzymie – Atrium Libertatis („Świątynia Wolności”) na Forum Romanum. Dzięki tej budowli dzieła literatury greckiej i łacińskiej stały się bardziej dostępne. Pollion połączył bibliotekę z galerią sztuki, czyniąc ją miejscem o wieloaspektowym charakterze kulturalnym. Jego działania zapoczątkowały tradycję tworzenia publicznych bibliotek w cesarstwie.
Crepitus to ciekawa postać rzymskiej mitologii, którego domeną miały być „bąki” i toalety. Jego autentyczność budzi wątpliwości, ponieważ jedyne wzmianki o nim znajdują się w tekstach chrześcijańskich, które mogły być próbą ośmieszenia wierzeń pogańskich. Brak bezpośrednich dowodów w źródłach rzymskich sugeruje, że mógł być raczej satyrycznym tworem niż faktycznie czczonym bóstwem.
Noctes Atticae („Noce Attyckie”) to dzieło, które napisał Aulus Gelliusz (ok. 125 – po 180 n.e.) w II wieku n.e. w trakcie pobytu w Atenach. Stanowi ono spis fascynujących informacji o świecie antycznym, jakie pozyskał w rozmowie lub przeczytał w książkach. W dziele znajdziemy wiedzę z dziedziny gramatyki, geometrii, filozofii, historii i wielu innych przedmiotów oraz anegdoty o znanych postaciach.
Lucjusz Emiliusz Paulus Macedoński (ok. 228 – 160 p.n.e.), wybitny rzymski dowódca i konsul, zapisał się w historii dzięki zwycięstwu nad Macedonią w bitwie pod Pydną w 168 p.n.e. To właśnie on położył kres trzeciej wojnie macedońskiej i raz na zawsze zdławił potęgę Macedonii. Jego zasługi były tak doniosłe, że otrzymał przydomek Macedonicus, na trwałe wpisując się w dzieje imperium.
