Rzymscy legioniści zakładali pod pancerz (lorica hamata, lorica segmentata, lorica squamata lub lorica plumata) tzw. subarmalis – pikowany bezrękawnik. Głównym zadaniem subarmalis była amortyzacja uderzeń, zapobieganie ocieraniu ciała i zabrudzeniu. Subarmalis zakrywał klatkę piersiową i sięgał do bioder.
Subarmalis wykonany był z lnu, składającego się na kilka warstw, przekładanych warstwą wełny. Pusta przestrzeń między elementami pancerza a materiałem pozwalała ochronić ciało przed tępym urazem. Bezrękawnik wykonany był z grubej warstwy materiału, w związku z czym legioniście było bardzo ciepło.
Niekiedy wierzchnią warstwą subarmalis była skóra.
