Soranos z Efezu (98-138 n.e.) to jeden z najwybitniejszych lekarzy starożytności, znany głównie jako pionier w dziedzinach ginekologii, położnictwa i pediatrii. Żył w czasach Cesarstwa Rzymskiego i działał w Aleksandrii oraz Rzymie, gdzie kontynuował nauki Hipokratesa i Galena. Jego osiągnięcia nie tylko wpłynęły na starożytną medycynę, ale również ukształtowały podwaliny współczesnych praktyk medycznych, zwłaszcza w opiece nad kobietami i dziećmi.
Soranos zasłynął z nowatorskiego podejścia do zdrowia kobiet. Jako jeden z pierwszych lekarzy szczegółowo opisał anatomię żeńskich narządów płciowych oraz cykl menstruacyjny, co w tamtych czasach było rzadkością. Jego prace dotyczące położnictwa, a zwłaszcza opieki nad ciężarnymi kobietami, stanowiły przełom. Zalecał m.in. przewidywanie powikłań porodowych i odpowiednie techniki przyjmowania porodu.
Najbardziej jednak znany jest ze swojej książki „Ginekologia”, która obejmowała opis technik stosowanych podczas porodu, leczenia schorzeń kobiecych oraz praktyki antykoncepcyjne i aborcję, co było tematem kontrowersyjnym nawet w czasach starożytnych. Uważał, że lekarz powinien zawsze kierować się dobrem pacjentki, co stawiało go w opozycji do niektórych tradycji medycznych.
Soranos jako jeden z pierwszych lekarzy poświęcił dużo uwagi noworodkom i niemowlętom. Opisał techniki opieki nad noworodkami, takie jak karmienie, kąpiele i owijanie noworodka. Zauważał, jak ważne jest kształtowanie zdrowych nawyków od pierwszych dni życia dziecka. Co ciekawe, Soranos potrafił również przewidzieć niektóre problemy zdrowotne u noworodków, takie jak problemy z oddychaniem, i opracował podstawowe zasady resuscytacji.
Soranos wyznawał szkołę medyczną metodyków, która kładła nacisk na traktowanie pacjenta jako całości i dostosowanie terapii do objawów, a nie do sztywno ustalonych diagnoz. Dzięki temu miał bardziej indywidualne podejście do pacjentów, które przetrwało do dziś w nowoczesnej medycynie.
