Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Kontrakty realne to najstarszy typ kontraktów, jakie występowały w prawie rzymskim. Ostatecznie do tego typu kontraktów należały pożyczka (mutuum), przechowanie (depositum), użyczenie (commodatum) oraz zastaw (pignus). Pierwotnie istniała jedynie pożyczka, która wywodziła się z jeszcze starszego nexum.
Spółki rozumiane dziś jako podmioty prawa handlowego z osobowością prawną nie istniały w starożytnym Rzymie, natomiast istniała podobna instytucja prawna, której echa znajdziemy w dzisiejszym prawie.
Kobiety w świecie rzymskim nie miały takiej samej pozycji jak mężczyźni;,m.in. nie mogły głosować w zgromadzeniach, ani piastować urzędów publicznych. Z drugiej jednak strony mogły posiadać ziemię, pisać własne testamenty i zeznawać w sądzie. Samodzielność ta była jednak ograniczona.
Jaka była pozycja prawna kobiet w antycznym Rzymie? Książki z prawa rzymskiego w tym Prawo rzymskie, Słownik Encyklopedyczny Witolda Wołodkiewicza podają wiele ciekawostek odnośnie praw i obowiązków, które zmieniały się na przestrzeni wieków i dotyczyły różnych grup.
Znajomość początków uniwersytetów lokowana jest w przeważającej części w czasach średniowiecza, odnosząc się do założenia pierwszej uczelni wyższej w Bolonii co miało miejsce około 1088 r. Oczywiście uniwersytet ten odniósł ogromny sukces w procesie przywracania dawnego blasku rzymskiemu systemowi prawnemu, czego reprezentantem był Irneriusz i założona przez niego szkoła glosatorów, jednak trzeba zdać sobie sprawę, że starożytni Rzymianie byli pionierami w zakresie zorganizowanego nauczania prawa i badania jego funkcjonowania.
W roku 18 p.n.e. powstała lex Iulia de maritandis ordinibus, wprowadzająca obowiązek pozostawania w związku małżeńskim, a w roku 9 n.e. lex Papia Poppea, nakładająca obowiązek posiadania dzieci.
Wraz w wprowadzeniem w 212 roku n.e. tzw. edyktu Karakalli (Constitutio Antoniniana) wszyscy wolni Rzymianie (oprócz peregrini dedicti – wolnych cudzoziemców) otrzymali prawa obywatelskie. Wydawać się mogło, że cesarz od tego momentu panował nad jedną i wspólną kategorią poddanych. Nie jest to jednak prawda.
W prawie rzymskim trwały i prawnie dopuszczalny związek między niewolnikami lub osobą wolną i niewolnikiem. Contubernium było związkiem czysto faktycznym, niewywołującym jakichkolwiek skutków prawnych. Dzieci pochodzące z takiego związku stawały się własnością właściciela niewolnicy.
Kandydaci na urzędników często, by zyskać przychylność tłumów, przed wyborami organizowali z przepychem widowiska. W roku 63 p.n.e. senat wydał ustawę z inicjatywy konsula Marka Tulliusza Cycerona – lex Tullia, w której zakazywał kandydowaniu każdemu, kto w ciągu 2 poprzedzających wybory lat zorganizowałby igrzyska. Ponadto za taki czyn groziła kara 10 lat wygnania.
W antycznym Rzymie za osobę fizyczną uważano człowiek od momentu urodzenia, ale tylko wówczas gdy przyszedł na świat żywy, a jego ciało wykazywało cechy naturalności. Oznaką żywego dziecka był dla Rzymian krzyk; dla Sabinian jakiekolwiek oznaki życia.
