Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Lex Annalis była ustawą, która w sposób zdecydowany regulowała kolejność sprawowania urzędów (cursus honorum) w republice rzymskiej. Co więcej, ustalała minimalny wiek, jaki musiał posiadać rzymski obywatel chcący się starać o kwesturę. Wymogiem było posiadanie 26 lat oraz odsłużenie 10-letniej służby wojskowej.
W antycznym Rzymie niepisaną zasadą było, aby w przypadku małżeństwa panna młoda wnosiła ze sobą do związku posag (dos). Dodatkowy kapitał wnoszony mężowi miał na celu ułatwienie utrzymania rodziny (onera matrimonii) oraz zabezpieczenia żony lub dzieci w przypadku rozpadu związku (divortium). Oczywiście im większy posag ojciec panny młodej mógł zaproponować, tym większa była szansa, że mąż przyjmie rękę kobiety.
Obok pożyczki (mutuum) i przechowania (depositum) do kontraktów realnych należało także użyczenie (commodatum) i zastaw (pignus). Użyczenie wykształciło się pod koniec okresu republikańskiego na skutek potrzeby uregulowania codziennej praktyki korzystania z rzeczy należących do innych.
Oprócz pożyczki (mutuum) do kontraktów realnych należały także przechowanie (depositum), użyczenie (commodatum) oraz zastaw (pignus). Pierwotnie istniała jedynie pożyczka, jednak z czasem grupa kontraktów realnych powiększyła się i wyodrębnionych zostało kilka różniących się od siebie typów tej kategorii umów.
Antyczny Rzym ze względu na rosnącą administrację i zaawansowane prawo musiał się w końcu zmierzyć z kwestią fałszerstw dokumentów i było to jedno z poważniejszych przewinień.
Kontrakty realne to najstarszy typ kontraktów, jakie występowały w prawie rzymskim. Ostatecznie do tego typu kontraktów należały pożyczka (mutuum), przechowanie (depositum), użyczenie (commodatum) oraz zastaw (pignus). Pierwotnie istniała jedynie pożyczka, która wywodziła się z jeszcze starszego nexum.
Spółki rozumiane dziś jako podmioty prawa handlowego z osobowością prawną nie istniały w starożytnym Rzymie, natomiast istniała podobna instytucja prawna, której echa znajdziemy w dzisiejszym prawie.
Kobiety w świecie rzymskim nie miały takiej samej pozycji jak mężczyźni; m.in. nie mogły głosować w zgromadzeniach, ani piastować urzędów publicznych. Z drugiej jednak strony mogły posiadać ziemię, pisać własne testamenty i zeznawać w sądzie. Samodzielność ta była jednak ograniczona.
Jaka była pozycja prawna kobiet w antycznym Rzymie? Książki z prawa rzymskiego w tym Prawo rzymskie, Słownik Encyklopedyczny Witolda Wołodkiewicza podają wiele ciekawostek odnośnie praw i obowiązków, które zmieniały się na przestrzeni wieków i dotyczyły różnych grup.
Znajomość początków uniwersytetów lokowana jest w przeważającej części w czasach średniowiecza, odnosząc się do założenia pierwszej uczelni wyższej w Bolonii co miało miejsce około 1088 r. Oczywiście uniwersytet ten odniósł ogromny sukces w procesie przywracania dawnego blasku rzymskiemu systemowi prawnemu, czego reprezentantem był Irneriusz i założona przez niego szkoła glosatorów, jednak trzeba zdać sobie sprawę, że starożytni Rzymianie byli pionierami w zakresie zorganizowanego nauczania prawa i badania jego funkcjonowania.
