Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
W 67 roku p.n.e. Lucjusz Licyniusz Lukullus został odwołany do Rzymu, a dowódcą rzymskich wojsk walczących na wschodzie został Pompejusz Wielki. Lukullus nie był lubiany przez żołnierzy za skąpstwo i za to, że ograniczał im możliwość plądrowania. Najbardziej jednak nienawidzili go fimbryjscy legioniści – weterani mający za sobą ponad 20 lat służby.
W latach 421-422 Cesarstwo Wschodniorzymskie toczyło kolejną wojnę z Państwem Sasanidów. Wojska pod przywództwem magistera militum per orientem Ardabura, wkroczyły do perskiej Mezopotamii, ale szybko zostały wyparte przez przeważające siły perskie.
Dakowie i Getowie byli powiązanymi barbarzyńskimi plemionami, które na przestrzeni dziejów wielokrotnie rywalizowały z Rzymianami. Zamieszkiwały one tereny obecnej Rumunii, Bułgarii, Węgier, Mołdawii, Słowacji czy nawet Ukrainy. Ich największą zaletą były nagłe najazdy na rzymskie terytoria, w których wykorzystywano element zaskoczenia, a w tym niezwykle skuteczną jazdę.
Bunty niewolnicze w antycznym Rzymie nie były czymś rzadkim. Jednak z pewnością ciekawszym wydarzeniem jest powstanie niewolników w Kampanii z roku 104 p.n.e., które wzniecił rzymski obywatel i ekwita – niejaki Tytus Wettiusz.
Królestwo Kusz, które znajdowało się na terenie dzisiejszego Sudanu, było państwem pod względem kultury i religii zbliżonym do starożytnego Egiptu.
W 25 roku pn.e. prefekt Egiptu Gajusz Aeliusz Gallus rozpoczął wojskową ekspedycję, której celem było podporządkowanie Rzymowi arabskiego królestwa Saby. Było ono położone na terenie współczesnego Jemenu, a zatem było idealnym terytorium, z którego można było prowadzić morską wymianę handlową z państwami na Półwyspie Indyjskim.
W społeczeństwie rzymskim powszechnym było występowanie zależności patron-klient. Najczęściej ubogi obywatel lub wyzwoleniec podporządkował się wyżej sytuowanemu Rzymianinowi, który poprzez swoją pozycję i majątek mógł działać na korzyść klienta. Klient w zamian był zapleczem i wsparciem patrona np. w czasie wyborów. Co więcej, posiadanie wielu klientów budziło szacunek i umacniało pozycję patrona w społeczeństwie. W IV wieku n.e. patronat (patrocinium) uległ jednak przeobrażeniom i relacja patron-klient zaczęła uderzać bezpośrednio w państwo.
Balteus przyjmował postać pasa zdobionego posrebrzanymi płytkami lub wytłaczanymi z brązu. Był to symbol legionisty, toteż zdjęcie go, oznaczało niejako „zawieszenie””w byciu żołnierzem.
Pod koniec lat 80. I wieku n.e. Rzymianie prowadzili walki z plemieniem Daków, które pod wodzą Diurpaneusa zadało legionom rzymskim dwie klęski. Obawa o utratę prestiżu Rzymu, spowodowała że Domicjan wycofał się z dalszych planów podboju Brytanii i skupił na granicy nad Dunajem.
W świetle norm społecznych czy prawa rzymskiego, od najwcześniejszych lat istnienia, państwo rzymskie ograniczało dostęp do służby wojskowej. Prawo czy obowiązek służby w legionach mieli jedynie obywatele rzymscy (cives Romani), a cudzoziemcy (peregrini), niewolnicy (servi) czy przestępcy już nie.
