Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Nadmierne spożywanie jedzenia oraz zbytek były czymś, co antyczni Rzymianie uważali, że należy się wystrzegać za wszelką cenę. Idealny Rzymianin poświęcał się bogom, swojej familii i ojczyźnie, a przede wszystkim żył prosto i nie żądał chwały. Jak to jednak zawsze bywa, w praktyce było inaczej i Rzymianie jako zdobywcy świata odeszli od ideałów, m.in. pozwalali sobie na huczne uczty oraz dekadenckie potrawy.
Paleobotanicy odtworzyli antyczne wino, jakie pito w czasach starożytnego Rzymu dwa tysiące lat temu. W tym celu stworzono sady z winogronami w Pompejach oraz podjęto się kultywacji roślin w taki sposób, jak to robili Rzymianie przed wybuchem Wezuwiusza w 79 roku n.e.
Plutarch z Cheronei (ok. 50 – ok. 125 n.e.) to grecki historyk, którego najsłynniejszym dziełem są zbiory żywotów słynnych postaci świata antycznego – tzw. Żywoty sławnych mężów. Do naszych czasów zachowały się także pozostałe jego mowy i treści, które zebrano pod nazwą Moralia.
Antyczni Grecy i Rzymianie utożsamiali żaby z harmonią, płodnością czy rozpustą oraz boginią Afrodytą (Wenus). Żabom antyczni pisarze poświęcili liczne teksty, w tym m.in. „Batrachomachię”, która opowiada o wojnie myszy z żabami i ma charakter heroikomiczny. Autorstwo tego działa jest nieznane, ale za twórcę uznaje się Homera.
Bazylia znana była już w antycznej Grecji i Rzymie. Określano ją terminem ocimum (łacina) lub basilikos (po grecku „zioło warte króla”). Wspomina o niej m.in. Pliniusz Starszy, który wyróżnia jeden rodzaj tego zioła. Zauważa także, że bazylia może mieć białe, żółte lub purpurowe kwiaty.
Pierwsza wzmianka o sztuce wypieku sernika pojawia się w dziele greckiego filozofa Aegimusa z V wieku p.n.e. Ponoć ciasto było spożywane przez olimpijczyków.
Informacja o luksusowym daniu rzymskim – tzw. „świni trojańskiej” pochodzi z V wieku, a zawdzięczamy ją uczonemu Makrobiuszowi. Sam Makrobiusz tak opisuje sens potrawy: „Świnia ciężarna z innymi zwierzętami, zamkniętymi w jej wnętrzu niczym żołnierze w koniu trojańskim”.
Rzymianie w trakcie dnia jedli trzy posiłki, w których uczestniczyły również kobiety. Rano między ósmą a dziewiątą Rzymianie jedli śniadanie czyli ientaculum, w połowie dnia pomiędzy jedenastą a południem jedli prandium (II śniadanie, obiad) i wreszcie najważniejszym posiłkiem była kolacja, między trzecią a czwartą godziną.
Przepis na krem autorstwa Marka Gawiusza Apicjusza, gastronoma z czasów Oktawiana Augusta i Tyberiusza.
Powszechnie uważa się, że bary szybkiej obsługi to nowoczesny wynalazek. Jednak starożytny Rzym nie do końca zgadza się z tym stwierdzeniem.
