Cebulki kwiatowe – przysmak w starożytności
W starożytności cebulki kwiatowe były powszechnie stosowane jako lekarstwa oraz afrodyzjak. Co ciekawe, ludzie starożytni często także je jadali; był to jednak przysmak warstw wyższych.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
W starożytności cebulki kwiatowe były powszechnie stosowane jako lekarstwa oraz afrodyzjak. Co ciekawe, ludzie starożytni często także je jadali; był to jednak przysmak warstw wyższych.
Antyczni Rzymianie bardzo cenili sobie mięso kuropatw. Kuropatwa była jednak drogim ptakiem. Wspomina o tym Marcjalis w swoich „Epigramach”, który przekazuje, że pozwolić sobie na nie mogli jedynie bogacze.
Gruszki znane były i stosowane w antycznym Rzymie. Pliniusz Starszy podaje, że znanych było 41 odmian gruszki, gdzie każda miała inny smak, wygląd i nazwę. Znane były przykładowo „Tyberyjska”, od imienia cesarza Tyberiusza, czy „Falerniańska”, od wina Falernum znanego ze słodkiego smaku.
Wieprzowina jest mięsem bardzo smacznym – z tym zgodzi się chyba każdy, który to mięso jada. Wielu z nas pewnie nie wyobraża sobie, by chociaż raz w tygodniu na obiedzie nie było kotleta schabowego, czy też bekonu na śniadanie.
Jak przekazuje Pliniusz Starszy1, żyjący w połowie I wieku n.e., jedną z najchętniej spożywanych ryb wśród antycznych Rzymian była barwena. Jak sam zaznacza ryba wyróżnia się „podwójną brodą” (mullus barbatus) i nie nadaje się do hodowli, a najlepsze okazy znajdziemy w otwartych wodach.
W starożytnym Rzymie stosowano całą gamę przypraw zamorskich takich jak pieprz czarny i długi, imbir, kardamon i cynamon. Jednak najczęściej zarówno w kuchni, jak i w lecznictwie wykorzystywano surowce rosnące lokalnie — kolendrę, miętę i kmin rzymski. Ostatni z nich wykorzystywano zarówno jako składnik potraw, surowiec kosmetyczny jak i roślinę rytualną. Gdzie handlowano tą przyprawą? Jakie choroby nią leczono? Odpowiedź w poniższym artykule.
Nadmierne spożywanie jedzenia oraz zbytek były czymś, co antyczni Rzymianie uważali, że należy się wystrzegać za wszelką cenę. Idealny Rzymianin poświęcał się bogom, swojej familii i ojczyźnie, a przede wszystkim żył prosto i nie żądał chwały. Jak to jednak zawsze bywa, w praktyce było inaczej i Rzymianie jako zdobywcy świata odeszli od ideałów, m.in. pozwalali sobie na huczne uczty oraz dekadenckie potrawy.
Paleobotanicy odtworzyli antyczne wino, jakie pito w czasach starożytnego Rzymu dwa tysiące lat temu. W tym celu stworzono sady z winogronami w Pompejach oraz podjęto się kultywacji roślin w taki sposób, jak to robili Rzymianie przed wybuchem Wezuwiusza w 79 roku n.e.
Plutarch z Cheronei (ok. 50 – ok. 125 n.e.) to grecki historyk, którego najsłynniejszym dziełem są zbiory żywotów słynnych postaci świata antycznego – tzw. Żywoty sławnych mężów. Do naszych czasów zachowały się także pozostałe jego mowy i treści, które zebrano pod nazwą Moralia.