Początkowo w Rzymie wykształciły się dwa stany: patrycjuszy i plebejuszy. Były to całkowicie odmienne grupy społeczne. Toczone pomiędzy nimi walki o równouprawnienie polityczne i cywilne doprowadziły do dalszych podziałów społecznych.
W II wieku p.n.e. ukonstytuował się nowy stan – ekwici. W hierarchii znajdował się on na drugim miejscu, to jest między patrycjuszami, a plebejuszami. Ekwici czerpali zyski z eksploatacji prowincji, co zagrażało interesom arystokracji. Dlatego też w II wieku p.n.e. doszło do poważnego konfliktu między ekwitami, a arystokracją. W okresie tego konfliktu wyłoniła się nowa grupa – nobilowie. Narodzili się oni z arystokracji senatorskiej i byli najbardziej wpływową warstwą w państwie. To głównie ta warstwa pchnęła państwo rzymskie do ekspansji, która pozwalała nobilom poszerzać swoje wpływy i mnożyć majątek.
