Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Otyłość nie jest jedynie problemem współczesnego społeczeństwa. Ten problem dało się zauważyć szczególnie w okresie rozkwitu rzymskiej potęgi. Niestety, dobrobyt doprowadzał niektórych do zdrowotnej ruiny. I nie dotyczyło to jedynie mężczyzn, wśród których przedstawicielami dużego brzucha byli nawet rzymscy władcy (np. Witeliusz).
Małżeństwa w starożytnym Rzymie to sprawa co najmniej skomplikowana. Z wielu powodów – dość powiedzieć, że rzymskie prawo uznawało dwie formy zawarcia małżeństwa, przy czym jedna z nich (in manum, tj. kobieta przechodziła bezpośrednio pod władzę męża) dzieliła się jeszcze na trzy podkategorie. Co jednak w tej kwestii przysługiwało, spychanym niemal do końca V w. p.n.e. na drugi plan, plebejuszom i kto sprawił, że po latach usuwania się w cień w końcu wyszli spod towarzyskiego klosza?
Jedno z dzieł Lukiana z Samosat, O tańcu, poświęcone jest w całości właśnie tej rozrywce. Nic bardziej radosnego, a jednak nie przez wszystkich dobrze postrzegany. Już na wstępie wysunięto oskarżenie przeciw tańcom i samemu kunsztowi tanecznemu1.
Apostoł Saul, to naśladowca Jezusa bardziej znany pod imieniem Paweł. W Dziejach Apostolskich 13:9 narracja tekstu przechodzi od semickiego imienia Saul (gr. Σαῦλος, Saulos) do łacińskiego – Paweł (łac. Paulus, gr. Παῦλος, Paulos). Skąd ta nagła zmiana imienia w tekście?
Dionizjusz, tyran Syrakuz, był namiętnie, wręcz do szaleństwa oddany poezji1. Niestety, jego grafomania sięgała szczytów, wznosząc się na falach opinii najgorszych z ludzi, tj. pochlebców. W chwili pokoju tyran oddał się całkowicie pisaniu wierszy, gromadząc wokół siebie wielu nauczycieli, a nawet krytycznych komentatorów.
Mitologiczny bożek Pan (łac. Faun) swoim krzykiem miał wywoływać wśród ludzi i zwierząt nagły popłoch, bezpodstawny lęk i przerażenie. Ten strach paniczny (θορύβου Πανικοῦ) i zamieszanie mogły doprowadzić do roszady jednostek wojskowych, które pod wpływem strachu mogły mylnie interpretować ruchy wroga.
Według Hekatajosa, którego obszerną relację przytacza Diodor Sycylijski, wspaniały i bogaty grobowiec egipskiego króla Osymandyasa zawierał świętą bibliotekę, a znajdujący się w niej napis brzmiał: „Lecznica Duszy”1.
W 45 roku p.n.e. w Rzymie pojawił się człowiek podający się za potomka Gajusza Mariusza. Naprawdę najprawdopodobniej nazywał się Amatius i był wyzwoleńcem. Podróżował po Italii i odwiedzał osady założone przez dawnych żołnierzy Mariusza. Zdobył sobie bardzo szybko ich szacunek podając się za potomka zmarłego wodza. Równie szybko zdobył popularność wśród rzymskich rzemieślników.
Gajusz Rabirius Postumus był synem Gajusza Rabiriusza bronionego przez Cycerona w 63 roku p.n.e. Był jednym z Rzymian którzy pożyczyli pieniądze Ptolemeuszowi Auletesowi w celu wsparcia jego planów odzyskania egipskiego tronu.
W Pompejach, w tzw. Domu lekarza (lub Dom sądu Salomona), w 1841 roku odkryto malowidło mające akcent biblijny. Jest to scena nawiązująca do wyroku Salomona (Muzeum Archeologiczne w Neapolu [numer inwentarzowy 113197]).
