Czas panowania dynastii Antoninów (m.in. Trajan, Hadrian, Antoninus Pius oraz Marek Aureliusz) to okres świetności Imperium Romanum, które przeżywało prosperity, społeczeństwo czuło się bezpiecznie, a legiony rzymskie dominowały na wszystkich granicach Cesarstwa. Rzymianie i ludy żyjące w granicach Imperium doceniali czasy w jakich przyszło im żyć.
W II wieku n.e., głównie za sprawą greckiego filozofa Diona Chryzostoma i namiestnika Bitynii Pliniusza Młodszego, zaczął się rozpowszechniać ideał władcy sprawiedliwego, a który reprezentowali zwłaszcza Trajan, Antoninus Pius czy Marek Aureliusz. Taki cesarz był wybrany przez senat jako primus inter pares („pierwszy wśród równych sobie”), dbał o bogactwo patrycjuszy i opiekował się plebejuszami. Wykazywał się także sprawiedliwością w swoich rządach.
Grecki retor Arystydes z kolei wyraził pochwałę dla Imperium Rzymskiego w swoim traktacie „Pochwała Rzymu”. Autor podkreśla, że to Cesarstwo rzymskie jest gwarantem pokoju (Pax Romana), bezpieczeństwa i stabilności. To głównie za sprawą Rzymu zlikwidowane zostały ciągłe wojny i waśni pomiędzy różnymi ludami. Rzym wchłonął je w swoje granice i otoczył opiekuńczymi skrzydłami, umożliwiając zapoznanie się cywilizacją. Ponadto barbarzyńcy mogą prowadzić handel w granicach jednego kraju, nie obawiając się o swój los i dobytek.
