Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Państwo rzymskie istniało praktycznie przez XIII wieków, będąc przez ten czas wielokrotnie czynnikiem nadającym bieg historii. Postanowiłem więc, że historię starożytnego Rzymu opowiadać będę w poszczególnych artykułach niżej zawartych, które niekoniecznie zawsze dotyczyć będą Wiecznego Miasta.
Zachęcam do podsyłania artykułów oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Panowanie Domicjana (81–96) jest ciekawym i jednocześnie kontrowersyjnym okresem w historii cesarstwa rzymskiego. Pisarze wywodzący się z kręgów senatorskich opisali cesarza jako sprawującego władzę w sposób okrutny i autorytarny.
Szmaragdy były najpopularniejszymi kamieniami szlachetnymi starożytnego Rzymu. Ozdabiano nimi wszystkie rodzaje biżuterii, a także przedmioty codziennego użytku, jak agrafki czy szpile do włosów.
Takie pytanie już na wstępie przysparza nam pewien kłopot. Starożytni terminu „klasa średnia” oczywiście nie znali, co nie oznacza, że nie istniała grupa społeczna usytuowana pomiędzy społeczną elitą a miejską biedotą. Jej zdefiniowanie nie jest jednak łatwe.
Złote szkło – tym mianem określa się części naczyń (misek, talerzy, kubków itd.), najczęściej były to denka lub ich ścianki, a będące same w sobie małymi dziełami sztuki, przyjmujące owalny lub okrągły kształt. Technika ich wykonania polegała na umieszczeniu listków złota ozdobionych wzorem, często z inskrypcją, między dwoma taflami szkła, które później po podgrzaniu krawędzi stawały się częścią naczyń.
Ludzie od wieków starali się poznać, co kryje przyszłość. Stąd powszechne było odwoływanie się do wszelkiego rodzaju wróżbitów, bądź kapłanów – augurów lub haruspików, którzy wróżyli z wnętrzności zwierząt. Zwracano też szczególną uwagę na wszelkiego rodzaju znaki wróżebne, które jak wierzono nie są dziełem przypadku, a są ingerencją bogów.
Gry wykorzystujące różnego rodzaju drobne przedmioty, takie jak m.in. astragale czy kostki, cieszyły się wśród starożytnych Rzymian dużą popularnością, co potwierdzają w pewnym zakresie znaleziska archeologiczne. Jak się jednak okazuje, kostka kostce nierówna – rzymskie przybory do gier przybierały zróżnicowane, czasem wręcz zaskakujące formy, nie zawsze podobne do tych, które znamy współcześnie.
W świecie antycznych Rzymian możemy się spotkać z pojęciem „piętna krwi” bądź jej skażenia. Na nim opierała się de facto miłosna moralność tamtych czasów. Było ono również istotne podczas zawierania małżeństw. Nikt z osobą “skażoną” nie wstąpił by w związek małżeński.
W XVIII księdze Iliady znajduje się opis tarczy Achillesa, wykonanej dla niego przez Hefajstosa na prośbę matki herosa – Tetydy. Wergiliusz, całą „Eneidę” wzorując na obydwu eposach Homera („Iliadzie” i „Odysei”) nie omieszkał w swoim dziele (w księdze VII) umieścić analogicznego opisu tarczy Eneasza. Różnice występujące między nimi dobrze obrazują odmienne cele i charakter dzieł dwóch poetów.
Georgiki (łac. Georgica) Wergiliusza są nie tylko doskonałym dziełem poetyckim, ale również nieocenionym źródłem informacji o stanie wiedzy starożytnych z zakresu rolnictwa, astronomii, hodowli zwierząt, ogrodnictwa, a także… pszczelarstwa. Cała IV księga (z czterech) jest poświęcona właśnie niebiańskiemu miodowi1.
Od niedawna na platformie HBO GO można zobaczyć najnowszą włoską produkcję – serial historyczny „Romulus”, który zabiera widza do połowy VIII wieku p.n.e. i opowiada historię powstania najpotężniejszego miasta starożytności – Rzymu. Nie ukrywam, że pierwsze zapowiedzi i informacje o dziele Sky Italia niezbyt mnie przekonywały. Jak finalnie odbieram, składający się z 10 odcinków, serial? Jak fabuła ma się do przekazów antycznych pisarzy?
