| Imiona | Gaius Vibius Afinius Gallus Veldumnianus Volusianus |
|---|---|
| Panował jako | Gaius Vibius Volusianus Augustus |
| Czas panowania | 251 – 253 n.e. |
| Urodzony | ok.230 n.e. |
| Zmarły | 253 n.e. |
Woluzjan urodził się około roku 230 n.e. i był synem cesarza Treboniana Gala, z którym współrządził państwem rzymskim w latach 251-253 n.e. Jego matką była Afinia Gemina Baebiana. Posiadał ponoć siostrę Wibię Gallę.
W czerwcu 251 roku n.e. zmarł cesarz Decjusz, co wyniosło na tron Treboniana Gala. Po objęciu rządów adoptował on Hostyliana, czym zapewnił sobie legitymizację władzy i uznał go współrządcą. Swojego syna Woluzjana z kolei ustanowił cezarem i Princeps Juventutis.
W tym samym roku 251 n.e. nieoczekiwanie z powodu plagi zmarł Hostylian. Jego miejsce na tronie u boku ojca zajął Woluzjan, który uzyskał tytuł augusta. Obu przyszło rządzić w ciężkich czasach dla Imperium. W roku 252 n.e. król Persów Szapur I podjął ofensywę na wschodniej flance imperium rzymskiego i zajął prowincję Syrię i jej stolicę Antiochię.
Kiedy od wschodu granice rzymskie były najeżdżane przez Persów, na północy doszło do konfliktu z Gotami. Namiestnik Górnej Mezji – Marek Emiliusz Emilian – nie zgodził się płacić roczny trybut na rzecz tego plemienia, który bądź co bądź wynegocjował w roku 251 n.e. Trebonian, aby uspokoić granicę nad Dunajem. Goci najechali na Dolną Mezję, jednak finalnie zostali pokonani przez wojska Emiliana.
Wdzięczni żołnierze obwołali swojego wodza cesarzem, a on sam udał się natychmiast do Rzymu. Naprzeciw uzurpatorowi wyszedł Trebonian i Woluzjan na czele wojsk. Cesarz wydał rozkaz, aby do jego armii dołączyły legiony pod komendą Publiusza Licyniusza Waleriana z Germanii (de facto nigdy nie dotarły jako wsparcie).
W roku 253 n.e. armia Treboniana napotkała armię Emiliana pod Interamną. Bojący się przeciwnika i zdecydowanych ruchów Emiliana, żołnierze zabili Treboniana i jego syna Woluzjana.
