Aes signatum była to prymitywna forma pieniądza rzymskiego, następująca po aes rude – bryłkach miedzi. Dokładna data wprowadzenia tych „monet” nie jest znana, jednak uznaje się, że miało to miejsce w połowie V wieku p.n.e., i ma związek z kodyfikacją prawa rzymskiego (tzw. prawo XII Tablic).
Tworzenie aes signatum polegało na odlewaniu płaskich tabliczek (zazwyczaj różnej wielkości) z miedzi i ozdabianiu ich emblematami, najczęściej wyobrażającymi zwierzęta (np. bydło). Co ciekawe, przedstawienia bydła wiąże się z faktem, iż „walutą” w Rzymie archaicznym miało być bydło – stąd zresztą łacińska nazwa pieniądza – pecunia (od pecus – bydło).
Waga takiego pieniądza wynosiła zwykle od 600 do 2500 gram. Aes signatum używane było w Rzymie do IV/III wieku p.n.e., kiedy zastąpione zostało przez aes grave – pierwszy monetarny pieniądz rzymski.
